3-Me-PCPy

3-Me-PCPy (3-metylo-rolicyklidyna) to syntetyczny dysocjant należący do rodziny arylcykloheksylamin (arylcykloalkiloamin), będący 3-metylową pochodną rolicyklidyny. Rolicyklidyna (PCPy) to jedna z wielu pochodnych PCPy, różniąca się od PCP tym, iż posiada ona pierścień pirolidynowy, podczas gdy PCP zawiera pierścień pirolidynowy. Można ten związek opisać również jako N-pirolidynową pochodną 3-Me-PCP (3-metylo-PCP). Substancja ta pojawiła się na rynku research chemicals w drugiej połowie lat 2010. Jest to związek dość słabo przebadany, o którym nie ma żadnej wzmianki w literaturze medycznej datowanej na okres przed pojawieniem się tej substancji w interecie. 3-Me-PCPy z reguły spotykane jest w formie białego lub beżowego proszku, rzadziej tabletek lub kapsułek, przyjmując postać soli chlorowodorku (HCl).

Alternatywne nazwy dla 3-Me-PCPy, to:

– 3-methyl-PCPy

– 3-methyl-rolicyclidyne

– mMPCPy

– meta-Methyl-PCPy

3-metylo-rolicyklidyna jest substacją o dość nietypowym proflu działania, podobnie jak 3-MeO-PCE (metoksetcyklidyna). 3-Me-PCPy wykazuje silną aktywność zarówno jako silny antagonista receptora NMDA. Receptory NMDA umożliwiają przekazywanie sygnałów elektrycznych między neuronami w mózgu i kręgosłupie; aby sygnały mogły przejść, receptor musi być otwarty. Środki dysocjacyjne zamykają receptory NMDA, blokując je. Wywołuje to efekty dysocjacyjne i znieczulające. Ponadto 3-Me-PCPy jest także silnie aktywne jakoi potrójny inhibitor wychwytu zwrotnego, który hamuje wychwyt zwrotny wszystkich trzech neuroprzekaźników monoaminowych: serotoniny (SERT), dopaminy  (DAT) oraz noradrenaliny (NET) zwanej czasem epinefryną. Wychwyt zwrotny jest mechanizmem pozwalającym na ponowne wykorzystanie neuroprekaźnika prze neuron. W normalnym wypadku, bez wychwytu zwrotnego, neuroprzekaźnik po wykorzystaniu rozkładany jest przez m.in. monoooksydazę A (MAO-A), jednak w przypadku NDRI – inhibitora wychwytu zwrotnego dopaminy i noradrenaliny – nawet do 80% neuroprzekaźników jest wykorzystane ponownie.

3-Me-PCPy działa również jako ligand receptora sigma o wysokim powinowactwie, selektywny dla podtypu σ2. W badaniach behawioralnych na zwierzętach wywołuje zarówno efekty stymulujące, jak i dysocjacyjne, co pokrywało się z przewidywanym profilem działania związku.

3-Me-PCPy jest powszechnie opisywane jako bardziej stymulująca i bardziej wymagający dysocjant niż związki takie jak ketamina, deschloroketamina (DCK; O-PCM), MXE, FXE czy DMXE. W niższych dawkach 3-Metylo-rolicyklidna może wywoływać podniesienie nastroju i delikatną euforię ale także słabe efekty wizualne, takie jak wyostrzenie kolorów oraz delikatne zaburzenia obrazu. Jednakże, w średnich i wysokich dawkach poza rosnącą intensywnością stymulacji, coraz silniejsze stają się efekty takie jak utrata kontroli motorycznej, dysocjacja, depersonalizacja oraz derealizacja. Ryzyko wystąpienia takich efektów ubocznych jak urojenia, mania i psychozy w trakcie zażywaia 3-Metylo-rolicyklidyny jest znacznie wyższe niż w przypadku na przykład ketaminy, deschloroketaminy czy metoksetaminy (MXE) ze względu na silne właściwości stymulujące 3-Me-PCPy. W porównaiu do 3-MeO-PCE, doświadczenie po 3-Me-PCPy opisane jest jako mniej „psychodeliczne”, posiadające mniej intensywny body high oraz generalnie bardziej przyziemne. Ponadto, euforia wywoływana przez 3-Me-PCPy jest mniejsza niż w przypadku 3-MeO-PCE.

Do efektów jakie wywołuje 3-Me-PCPy zalicza się:

– stymulacja

– euforia

– dysocjacja

– depersonalizacja

– derealizacja

– uśmierzenie bólu

– spontaniczne doznania fizyczne- halucynacje

– psychozy, omamy, urojenia

– przyspieszone tętno

– zwiększone ciśnienie

– mdłości

3-Metylo-rolicyklidyna jest substancją nielegalną w wielu krajach na świecie, m.in. w Niemczech, w Stanach Zjednoczonych, Japonii, Włoszech, Australii oraz Wielkiej Brytanii. 3-Me-PCPy pozostaje jednak legalnym między innymi w Holandii czy w Republice Czeskiej.

Autor tekstu: horsii