84
Avizafone (awizafon) zwany potocznie „pro-diazepamem” (pełna nazwa: lizyl-peptydo-amino-benzofenon diazepamu) to bardzo ciekawa substancja. Mimo działania dokładnie jak diazepam, to technicznie, Avizafone nie jest benzodiazepiną, ale jej pro-drugiem (pro-lekiem) – oznacza to, że dopiero w trakcie metabolizmu tego związku w organiźmie, zmienia się on we właściwą substancję aktywną: w tym wypadku jest to, jak można wnioskować z początku tego akapitu, właśnie diazepam.
Avizafone jest coraz popularniejszy m.in. w Niemczech, gdzie praktycznie żadne benzodiazepiny będące research chemicals nie są już legalne. Wobec tego, tamtejsi sprzedawcy postanowili pójść inną drogą i zacząć sprzedawać związek, który benzodiazepiną staje się dopiero po jego zażyciu, skutecznie omijając przepisy, przynajmniej na jakiś czas. Warto wspomnieć, że Avizafone nie został stworzony w celu ominięcia coraz to bardziej restrykcyjnych przepisów. Związek ten został opracowany przez grupę badaczy w Wielkiej Brytanii pracujących dla koncenu farmaceutycznego Roche w drugiej połowie lat 70. jako nowa pochodna benzodiazepiny, która jest rozpuszczalna w wodzie, co stoi kontrastem dla przytłaczającej większości wszystkich innych benzodiazepin, zarówno tych wykorzystywanych w lecznictwie jak i tych z szarej strefy, które w wodzie rozpuszczalne nie są ani trochę i do przygotowwania roztworów z nich wykorzystywać trzeba rozpuszczalniki takie jak glikol propylenowy, DMSO (dimetylosulfotlenek) czy alkohol etylowy.
Dzięki temu, że Avizafone z łatwością rozpuszcza się w wodzie, miał on być znacznie pomocniejszy przy leczeniu objawów zatruć śmiertelnie niebezpiecznymi gazami bojowymi takimi jak sarin czy VX. Dzięki swojej rozpuszczalności w wodzie, Avizafone mógł być łatwo i szybko podany domięśniowo w sytuacjach kryzysowych.
Avizafon to pochodna diazepamu z otwartym pierścieniem, która w miejscu otwarcia pierścienia do swojej struktury ma przyłączoną cząsteczkę lizyny i może być ona przekształcana w lek macierzysty czyli diazepam przez proteazy we krwi. Mimo tak skomplikowanie brzmiącego metabolizmu Avizafonu, jego jedynym produktem jest tylko i wyłącznie diazepam, z którym zapewne większość użytkowników research chemicals jest już dobrze zapoznana. Otrzymany w ten sposób diazepam działa na receptory GABA A oraz wszystkie inne ośrodki dokładnie tak samo, jak normalnie przyjęty diazepam – czy to doustnie, czy dożylnie. Nie ma więc żadnych różnic pomiędzy diazepamem pochodzącym z metabolizmu Avizafonu, a diazepamem farmaceutycznym.
Dawkowanie Avizafonu jest podobne do dawkowania diazepamu. Podobnie sprawa ma się z czasem działania tej substancji.
Efekty, jakie może wywoływać Avizafone, to:
– senność oraz sedacja
– silne uspokojenie
– zanik lęków oraz niepokoju
– dysinhibicja
– rozluźnienie mięśni szkieletowych (miorelaksacja)
– zwiększony apetyt
– euforia – fizyczna i psychiczna
– zwiększona pewność siebie
– otępienie emocjonalne, osłabione odczuwanie emocji
– fałszywe przekonanie o byciu trzeźwym
– amnezja i problemy z pamięcią krótkotrwałą
– problemy z koordynacją ruchów
Należy pamiętać, że diazepam, czyli produkt metabolizmu Avizafonu jest substancją uzależniającą zarówno psychicznie, jak i fizycznie. Po regularnym, długotrwałym zażywaniu, w wypadku nagłego przerwania przyjmowania kolejnych dawek wystąpić może zespół odstawienny. Należy zmniejszać dawki powoli i stopniowo aby tego uniknąć.
W wypadku nagłego przerwania zażywania, mogą wystąpić takie symptomy jak:
– złe samopoczucie
– nawrót lęków
– niepokój
– drażliwość
– problemy ze snem
– wymioty
– bóle głowy, mięśni
– drgawki
– padaczka
– drżenie mięśni
Avizafone jest obecnie substancją legalną w większości krajów świata. Dzięki swojej unikatowej strukturz pozwalającej skutecznie obejść przepisy zabraniające benzodiazepin nawet jeśli są opisane przez prawo potocznie zwane „prawem analogowym” które zabrania wszystkich pochodnych całej rodziny konkretnego związku, Avizafon nie jest związkiem zabronionym m.in. w Niemczech, Holandii, Belgii, Czechach a także w Polsce.
Autor tekstu: horsii
