109
bk-MDA to syntetyczny stymulant i empatogen należący do rodziny katynonów (Beta-ketonów). Substancja ta została po raz pierwszy zsyntezowana i opisana w 1996 w pracy naukowej której autorem był znany chemik Alexander Shulgin oraz jego współpracownik Jacob Peyton. Peyton i Shulgin poszukiwali nowego związku który miał potencjał na zostanie nowym antydepresantem. Co ciekawe, w tej samej pracy, dwójka badaczy opisała również o wiele bardziej znany metylon (bk-MDMA; MDMC). Niestety mimo dużego potencjału, żadna z substancji któwr zostały przedstawione w tej pracy nie stały się antydepresantami, a firmy farmaceutycznie nie zwróciły na tę substancję większej uwagi. Uwagę zwrócili jednak chemicy działający w obrębie szarej strefy, produkujący psychoaktywne związki których posiadania nie zabrania obowiązujące prawo. Szczegóły, jak wyprodukować bk-MDA zostały opisane we wcześniej wspomnianej pracy Shulgina i Peytona, tak więc nie pozostało nic innego jak zreplikować efekty ich badań na dużą, przemysłową skalę i wprowadzić substancję do sprzedaży. Ze względu na popularność bk-MDMA, bk-MDA zostało na swój sposób zapomniane, i dopiero stosunkowo niedawno pojawiło się z powrotem na rynku, gdzie jest coraz powszechniej dostępne do zakupu za pośrednictwem sklepów internetowych oferujących research chemicals.
Inne nazwy, pod którym może występować bk-MDA, to:
– MDC
– bk-3,4-MDA
– 3,4-metylenodioksykatynon
– 2-amino-1-(3,4-metylenodioksyfenylo)propan-1-on
– Nitrilone
– Amylone
– Normethylone (Nor-metylon)
Działanie bk-MDA opiera się na wyrzucie oraz wychwycie zwrotnym in trzech neuroprzekaźników, serotoniny, dopaminy oraz noradrenaliny. Odpowiadają one za intensywne uczucie stymulacji, euforii, poprawy nastroju oraz chęci kontaktu z innymi ludźmi. W porównaniu do MDA, substancja ta jest dość słabo psychodeliczne, oraz wymaga przyjmowania większych dawek. Czas działania bk-MDA jest także krótszy od MDA. Jednak działanie od momentu przyjęcia rozpoczyna się mniej więcej w tym samym czasie, w tej kwestii nie ma znacznych różnic.
Warto wspomnieć, że stymulant ten jest substancją szczególnie narażoną na szybką degradację, nawet jeśli jest szczelnie zapakowana i przechowywana w dobrych warunkach, takich jak niska temperatura, niska wilgoć i tym podobne. Dzieje się tak z powodu budowy bk-MDA. Struktura tego związku zawiera aminę pierwszorzędową oraz grupę ketonową, wskutek czego środek ten stosunkowo szybko ulega dimeryzacji – rodzaju polimeryzacji, w których molekuły substancji reagują same ze sobą, łącząc się aż do wyczerpania wolnych grup funkcyjnych za pośrednictwem których tworzą się połączenia. Dimeryzacja bk-MDA skutkuje wytwarzaniem się nieaktywnych jako substancje psychoaktywne cząsteczek będących różnymi dimerami bk-MDA.
Pozytywne efekty, jakie może wywoływać:
– stymulacja, pobudzenie: bk-MDA wywołuje doznania stymulacji, zwiększonej energii
– euforia: bk-MDA może wywoływać intensywne uczucie euforii, radości, poprawionego samopoczucia
– chęć kontaktu z innymi, zwiększona empatia: Chociaż wyraźnie zauważalne, to uczucie jest mniej intensywne w porównaniu z MDMA czy MDA.
– poprawiony odbiór muzyki
Negatywne efekty, jakie może wywoływać bk-MDA, to:
– zwiększone ciśnienie krwi: podobnie jak wszystkie stymulanty bez względu na podział, bk-MDA może zwiększać ciśnienie krwi. Osoby z chorobami układu krążeniowego nie powinny zażywać tej substancji.
– urojenia, halucynacje: ten efekt występuje z reguły przy bardzo wysokich dawkach, lub gdy organizm jest przemęczony
– problemy z oddawaniem moczu: Wyższe dawki bk-MDA mogą spowodować ogólne trudności w oddawaniu moczu. Jest to efekt całkowicie tymczasowy i nieszkodliwy. Wynika to z promowania przez tę substancję uwalniania hormonu antydiuretycznego (ADH).
Autor tekstu: horsii
