2-FEA (2-fluoroetamfetamina; 2-fluoroetyloamfetamina) to syntetyczna substancja psychoaktywna, będąca pochodną amfetaminy. 2-FEA należy do dość szerokiej grupy fluoroamfetamin – pochodnych amfetaminy zawierających atom fluoru podstawiony w 2, 3 lub 4 pozycji na pierścieniu benzenowym. Cząsteczki z klasy amfetamin zawierają rdzeń fenetyloaminowy (2-PEA) z pierścieniem fenylowym związanym z grupą aminową (NH2) poprzez łańcuch etylowy z dodatkowym podstawieniem metylowym w Rα (tj. amfetaminy są alfa-metylowanymi fenetyloaminami). 2-FEA zawiera grupę etylową związaną z końcową aminą RN rdzenia amfetaminy. 2-FEA jest N-etylowanym homologiem 2-FA (2-fluoroamfetaminy). Inne 2-podstawiane pochodne z tej grupy to m.in. 2-FA (2-fluoroamfetamina) oraz 2-FMA (2-fluorometamfetamina). 2-FEA jest także izomerem pozycjonalnym 3-FMA (3-fluorometamfetamina) oraz 4-FMA (4-fluorometamfetamina).
2-fluoroetamfetamina jest substancją stosunkowo rzadką spotykaną, zarówno w mieszankach jak i bez żadnych innych dodatków. Jeśli jednak już, to związek ten występuje z reguły w tabletkach, razem w połączeniu z 3-FEA. 2-fluoroamfetamina nie została jeszcze formalnie przebadana w takim samym stopniu jak bardziej „tradycyjne” pochodne amfetaminy takie jak np. metamfetamina, czy 4-fluoroamfetamina. Jest to substancja stosunkowo nowa na rynku która nie jest tak popularna, jak inne fluoroamfetaminy, takie jak 2-FMA, 4-FMA czy 3-FA. Obecnie przypuszcza się, że związek ten najprawdopodobniej działa głównie jako potrójny inhibitor wychwytu zwrotnego i uwalnia trzy główne neuroprzekaźniki: serotoninę, dopaminę i noradrenalinę. Substancja wywołuje efekty, działając jako środek uwalniający wspomniane neuroprzekaźniki i/lub wiążąc się, częściowo blokując białka transportujące, które normalnie usuwają substancje z szczeliny synaptycznej, po spełnieniu swojej funkcji przewodzenia impulsu nerwowego.
Działanie 2-FEA wydaje się być bardzo subtelne i niekiedy trudne do scharakteryzowania. Generalnie rzecz biorąc, 2-fluoroamfetamina jest słabsza od 3-FEA oraz 4-FEA i wywołuje znacznie mniej efektów ubocznych. W małych dawkach, 2-FEA jest umiarkowanym stymulantem oraz euforykiem. Należy jednak uważać w przypadku wysokich dawek – wówczas można odnotować naprawdę wysoki wzrost fizycznych efektów ubocznych, które wynikają najprawdopodobniej z aktywności serotoninergicznej która na swój sposób przypomina 3-FEA. Dawkowanie 2-FEA mieści się w przedziale 50 – 100 miligramów, a czas doświadczenia może trwać od 2 do 4 godzin, choć w wypadku dużych dawek ten czas może się wydłużyć.
Niestety, toksyczność i długoterminowe skutki zdrowotne rekreacyjnego stosowania tej substancji nie zostało zbadane w żadnym kontekście naukowym, a dokładna dawka toksyczna nie jest znana. Wynika to z faktu, że substancja ta ma bardzo ograniczoną historię stosowania przez ludzi, sięgającą kilka lat wstecz. Substancja ta na tle podobnych sobie nie zyskała dużej popularności, tak więc istnieje ograniczona ilość doniesień na temat potencjalnych zagrożeń płynących z jej stosowania. Warto wspomnieć, że fluorowane amfetaminy zdają się być jedynym rodzajem halogenowanych amfetamin (zawierających podstawnik halogenowy) które nie są neurotoksyczne – pochodne zawierające np. atom jodu, bromu albo chloru zamiast fluoru są wysoce szkodliwe i powodują trwałe uszkodzenia receptorów. Na podstawie wpisów zamieszczonych w internecie można wywnioskować, że nie wydaje się, aby istniały jakiekolwiek negatywne skutki zdrowotne przypisywane po prostu spróbowaniu tej substancji w niskich lub umiarkowanych dawkach. Mimo tego, należy zawsze stosować praktyki redukcji szkód.
2-FEA jest substancją nielegalną w Polsce, podobnie jak wszystkie inne pochodne amfetaminy. Związek ten jednak pozostaje legalnym w kilku krajach na świecie, w tym we Francji, Belgii oraz w Holandii.
Autor tekstu: horsii
