Ketamina – zamienniki.

Ketamina jest syntetycznym dysocjantem z rodziny arylcykloheksylamin, nazywanych także „arylkami”. Ketamina, zwana potoczne „ketą”, „ket”, „K” czy „special K” jest bardzo popularną substancją, szczególnie na zachodzie, szczególnie wśród entuzjastów festiwali muzycznych czy clubbingu.

Ketamina została opracowana na bazie PCP, innego dysocjantu stworzonego przez firmę Parke-Davis. Ketamina po raz pierwszy wprowadzona na rynek w 1964 roku i została zatwierdzona do użytku klinicznego w 1970 roku, a jej pierwszym poważnym „testem” było zastosowanie jej jako anestetyku dla rannych żołnierzy podczas wojny w Wietnamie. Od tego czasu stała się ona jednym z najważniejszych i najczęściej stosowanych środków znieczulenia ogólnego, a także popularną rekreacyjną substancją psychoaktywną. Ketamina jest także powszechnie wykorzystywana w weterynarii.

Działanie ketaminy opiera się na agoniźmie receptora NMDA. Blokowanie porów receptora NMDA jest odpowiedzialne za znieczulające, przeciwbólowe i na swój rodzaj psychodeliczne działanie ketaminy. Blokowanie receptora NMDA wywołuje efekt znieczulenia poprzez zapobieganie sensytyzacji w neuronach – w uproszczeniu, działanie ketaminy zakłóca transmisję impulsów (bólu) w rdzeniu kręgowym.

Efekty, które może wywoływać ketamina, to:

– dysocjacja

– anestezja

– uśmierzenie bólu

– euforia fizyczna

– euforia psychiczna

– introspekcja

– nudności

– dezorientacja przestrzenna

– utrata kontroli nad ciałem

– depersonalizacja

– derealizacja

– amnezja, problemy z pamięcią krótkotrwałą

– śmierć ego

– spowolnienie myśli

Ketamina jednak jest ściśle kontrolowaną prawnie substancją, praktycznie w każdym kraju na świecie, co wcale nie ułatwia dostępu do niej. Z tego powodu na rynek research chemicals wprowadzone zostało wiele jej pochodnych które wywołują podobne do ketaminy efekty. Co najważniejsze, status prawny tych związków pozwala na legalny zakup i posiadanie tych środków. Oto niektóre z nich:

– 2-FDCK (2-fluorodeschloroketamina, 2F-DCK, 2F-Ketamine)

Jest to pochodna ketaminy, w której atom chloru został usunięty, i zastąpiony atomem fluoru w drugiej pozycji. 2-FDCK posiada właściwości bardzo podobne do ketaminy: czas działania i moc są prawie takie same, jak oryginał. Jedyne zauważalne różnice to trochę dłuższy czas oczekiwania na efekty (trzeba poczekać chwilę dłużej niż w przypadku ketaminy) oraz trudność w uzyskaniu k-hole – na 2-FDCK jest to trochę trudniejsze.

– DCK (deschloroketamina, DXE, 2′-Oxo-PCM)

Deschloroketamina to pochodna ketaminy, w której również usunięto atom chloru, ale nie podstawiono go niczym. Po takiej modyfikacji, efekty uległy dramatycznej zmianie. Deschloroketamina jest około 3.3 raza silniejsza od ketaminy, oraz działa blisko dwa razy dłużej. Jest zaraz obok 2-FDCK jednym z najpopularniejszych dysocjantów dostępnych jako RC.

– O-PCE (eticyklidon, 2’Oxo-PCE, 2-DCNEK)

O-PCE to N-etylowa pochodna DCK. Działa trochę mocniej od deschloroketaminy oraz w przeciwieństwie do niej, jest także (jak na dysocjant) stymulantem o średniej-wysokiej mocy. Czas działania również podobny jest do deschloroketaminy.

– MXPr & MXiPr (metokspropamina & metoksizopropamina, 3-MeO-2’Oxo-PCPr & 3-MeO-2’Oxo-PCiPr)

MXPr oraz MXiPr to homologi MXE – metoksetaminy. Ze względu na ogromną popularność MXE, powstały pochodne mające zastąpić metoksetaminę po delegalizacji w większości krajów świata. MXPr jest izomerem pozycjonalnym MXiPR i na odwrót, jednak delikatnie różnią się od siebie efektami. Działają ok. 2 razy mocniej od ketaminy, są zdecydowanie bardziej euforyczne niż ketamina, i deliktnie stymulują – mocniej niż ketamina czy DCK, ale słabiej niż O-PCE.

Jeśli jesteś zainteresowany zakupem substytutów ketaminy, lub po prostu chcesz dowiedzieć się więcej na ich temat, odwiedź forum dyskusyjne dopal.org, oraz zajrzyj do sklepów partnerskich, reklamujących się na forum – znajdziesz tam wiele środków, którymi można ketaminę zastąpić, oraz wiele więcej.