252
alfa-D2PV lub inaczej difenylopirolidynoetanon to syntetyczny stymulant z grupy beta-ketonów, a dokładnie pirolidynoketonów. alfa-D2PV jest jedną z wielu nowych pochodnych alfy-PVP, w których zdecydowano się na umieszczenie systemu cyklicznego (podobnie jak w np. a-PCyP i jego wyższych/niższych homologach) w miejscu alfa zamiast prostych łańuchów alkilowych (np. a-PHP, a-PBP).
Inne nazwy da alfy-D2PV to:
– a-D2PV
– 1,2-diphenyl-2-(1-pyrrolidinyl)ethanone
– DPPE
– D2-PV
Alfa-D2PV została wynaleziona w latach pięćdziesiątych XX wieku przez badaczy pracujących dla koncernu Upjohn Co. oraz Pharmacia, a dokumentacja związku została zawarta we wniosku patentowym US 2773069 noszącym nazwę „1,4-Oxazines; Hydrogenated 1,4-oxazines not condensed with other rings”, złożonym 4 grudnia 1956 roku. Wówczas to odkrycie przeszło bez większego echa i na alfę-D2PV nikt nie zwrócił uwagi. Dopiero po upływie blisko 70 lat zaczęto znowu wspominać o tej substancji w literaturze naukowej. Alfa-D2PV została następnie zidentyfikowana po raz pierwszy przez laboratoria kryminalistyczne jako rekreacyjna substancja psychoaktywna w 2020 roku, choć niepotwierdzone doniesienia sugerują, że związek ten mógł pojawić się na ulicach znacznie wcześniej.
Struktura alfy-D2PV jest podobna do znanej wszystkim alfy-PVP z jedną znaczącą różnicą – prosty łańcuch propylowy w miejscu alfa w tym przypadku został zastąpiony pierścieniem fenylowym. Poprzez taką modyfikację, substancja ta straciła na mocy w porównaniu do a-PVP, choć mimo tego że jest słabsza od a-PVP, a-D2PV jest nadal dość silnym stymulantem który przyczynił się do kilku hospitalizacji które były odnotowane w literaturze medycznej. Opisane zostało również kilka przypadków w których alfa-D2PV była sprzedawana jako MDMA co również doprowadziło do serii zatruć i hospitalizacji.
Ciekawym aspektem budowy alfy-D2PV jest jej podobieństwo do jednego z dysocjantów należących do rodziny diaryletyloamin – difenidyny (diphenidine; 1,2-DEP; DPD). Związek ten też wykazuje podobieństwo do mało znanej pochodnej efenidyny, beta-keto efenidyny (2-etyloamino-1,2-difenyloetanonu; alfa-etyloamino-deokybenzoiny). Difenidyna poza byciem dysocjantem poprzez antagonizm receptora NMDA, wykazuje także powinowactwo do receptoró sigma 1, sigma 2 i do transportera dopaminy (DAT). Mimo tych podobieństw do dysocjantów w swojej budowie, alfa-D2PV wydaje się wywoływać jedynie efekty typowe dla stymulantów.
Mechanizm działania alfy-D2PV bazuje na wychwycie zwrotnym zwrotnym noradrenaliny oraz dopaminy. Oznacza to, że neuroprzekaźnik może zostać nawet kilkukrotnie wykorzystany zanim ulegnie rozpadowi poprzez monooksydazę, co przekłada się na dłuższy czas działania substancji. a-PCyP nie wywołuje praktycznie żadnej euforii, radości czy uczucia empatii i otwartości które można znać z substancji takich jak MDMA, 4-MMC itp. i jest tylko i wyłącznie czystym stymulantem.
Do najczęstszych efektów ubocznych jakie może wywoływać a-D2PV należą duszności, zwiększona potliwość, przyspieszona akcja serca, podwyższone ciśnienie, zwiększenie temperatury ciała (hipertermia), paranoje, omamy oraz urojenia, a w skrajnych przypadkach stany podobne do schizofrenii. Z tego powodu zaleca się szczególną ostrożność stosując ten stymulant oraz przyjmowanie małych dawek. Mniejsze dawki, liczące zaledwie kilka miligramów potrafią mieć działanie aktywizujące i działać jak stymulant funkcjonalny, na zasadzie podobnej do stymulantów typu metylofenidat i jemu podobnych, lecz wraz ze wzrostem przyjmowanych dawek ta właściwość bardzo szybko zanika i charakter działania A-d2pv staje się czysto rekreacyjny.
alfa-D2PV, podobnie jak wszystkie inne pochodne katynonu, jest substancją nielegalną w Polsce. Związek ten jednak pozostaje legalnym m.in. w Holandii, gdzie znajduje się w sprzedaży w internetowych sklepach oferujących research chemicals jako zamiennik nielegalnej już a-PiHP.
Autor tekstu: horsii
