4-metylopregabalina – zamiennik pregabaliny.

4-metylopregabalina zdaje się być najpopularniejszym nieregulowanym prawnie zamiennikiem Pregabaliny. Jednak historia tego, jak doszło do odkrycia tego związku i jak trafił on do probówek jest równie ciekawa. Pregabalina to lek z rodziny gabapentynoidów szeroko stosowany w lecznictwie, przepisywany przez m.in. psychiatrów na całym świecie na schorzeia takie jak bóle neuropatyczne, bóle fantomowe, zespół niespokojnych nóg, drgawki i padaczka, a także fobia społeczna czy lęki uogólnione. Pregabalina i jej nieco słabszy, starszy poprzednik gabapentyna co prawda spełniały swoje funkcje, ale badacze zauważyli potrzebę opracowania siliejszych pochodnych, gdyż związki te okazały się przydatne w wielu innych zastosowaniach medycznych, w tym jako leki przeciwdrgawkowe, zwiotczające mięśnie, przeciwlękowe i stabilizujące nastrój.

Badacze przez lata zmagali się z opracowaniem ulepszenia pregabaliny, przy rosnącej presji na znalezienie odpowiednio ulepszonego zamiennika przed wygaśnięciem patentu na pregabalinę, co miało nastąpić w roku 2018. Chociaż ustalono, że mechanizm działania obejmuje modulację podjednostek kanału wapniowego α2δ (1 i 2), pochodne, które wydawały się silniejsze i skuteczniejsze niż pregabalina w tym celu podczas testów in vitro, ku zdziwieniu badaczy wielokrotnie okazywały się słabe lub całkowicie nieaktywne podczas testów na zwierzętach. Początkowo nikt nie miał pojęcia dlaczego się tak dzieje, ale ostatecznie odkryto, że pregabalina jest aktywnie transportowana przez barierę krew-mózg przez białko transportujące neutralne aminokwasy systemu L, które zwykle działa w celu transportu niektórych aminokwasów, w tym leucyny, waliny i izoleucyny, do mózgu.

Wyjaśniało to poprzednie niepowodzenia, ponieważ większość zmian w cząsteczce pregabaliny, które zwiększają powinowactwo do kanałów α2δ, a tym samym zwiększają pozorną siłę działania w testach in vitro, okazały się również drastycznie zmniejszać wiązanie z transporterem systemu L, a przy braku wspomaganego transportu do mózgu penetracja bariery krew-mózg była minimalna, przez co badane związki wykazywały bardzo słabą lub zerową aktywność.

Po szeroko zakrojonych poszukiwaniach odkryto, że jeden enancjomer stosunkowo prostej pochodnej 4-metylopregabaliny miał 4-krotnie wyższe powinowactwo wiązania z kanałami α2δ niż sama pregabalina, a także zachowywał podobne powinowactwo do transportera systemu L. 4-metylopregabalina została opracowana przez firmę Pfizer, lecz nie przywiązano wcześniej do niej uwagi z powodu prac nad takimi związkami jak atagabalina czy PD-217,014. Po przeprowadzeniu szeregu odpowiednich badań na zwierzętach, zgodnie z oczekiwaniami wyniki tychże badań jednoznacznie mówiły iż 4-metylopregabalina, że ma podobną skuteczność jak pregabalina jako środek przeciwbólowy i ma około 2-3 razy większą siłę działania.

Jednak po tym odkryciu, historia robi się trochę niejasna. Nie ma żadnych solidnych informacji mówiących o tym, czy (3R,4R)-4-metylopregabalina będzie obecnie dalej rozwijana do użytku medycznego u ludzi. Biorąc pod uwagę niedawny szybki rozwój kilku konkurencyjnych substancji z tej samej rodziny, które są znacznie bardziej zaawansowane w badaniach klinicznych, można przypuszczać że 4-metylopregabalina i prace nad nią zostały porzucone. Nie przeszkodziło to jednak producentom research chemiacls, którzy „odkopali” patenty i prace naukowe traktujące o 4-metylopregabalinie, i następnie wprowadzili związek do ogólnej sprzedaży.

Na chwilę obecną, 4-metylopregabalina nie jest substancją kontrolowaną prawnie w większości krajów świata. Jest legalna w większoci krajów Europy, m.i. w Holandii, Wielkiej Brytanii, Niemczech, Republice Czeskiej czy w Polsce. Substancja ta jest dość powszechnie dostępna za pośrednictwem sklepów internetowych.

Autor tekstu: horsii