5-metyloetylon (inne nazwy: 5-ME, 5-metylo-bk-MDEA, R-MMC) to syntetyczna substancja psychoaktywna należąca do rodziny katynonów (beta-ketonów). 5-ME jest pochodną etylonu, do której dodana została grupa metylowa na 5. pozycji w pierścieniu benzenowym. Jest to modyfikacja podobna do tej, którą zastosowano przy otrzymaniu 5-Metylo-MDA. Związek ten jest empatogenem-euforykiem i stymulantem. Występuje on najczęściej w postaci białych i beżowych kryształków oraz proszku w formie soli chlorowodorku.
Ciężko jest określić dokładny czas pojawienia się 5-metyloetylonu na rynku, jednak ogólnie rzecz biorąc można powiedzieć że miało to miejsce gdzieś w drugiej połowie lat 2010. 5-metyloetylon powstał prawdopodobnie z powodu zapotrzebowania na pochodne metylonu które bardziej przypominałyby metylon niż substancje obecne na rynku w roku 2017 czy 2018, kiedy 5-ME było na rynku najwięcej. Wydłużanie łańcucha w miejscu alfa metylonu poskutkowało pochodnymi takimi jak butylon, pentylon. O ile butylon jeszcze jako tako był nienajgorszym empatogenem, to analogi takie jak pentylon, jego N-etylowa pochodna N-etylopentylon (N-etylonorpentylon) znany także jako efylon (Ephylone) były już bardziej stymulantami posiadającymi tylko niektóre z charakterystyk swojego protoplasty. Ponadto, były to substancje wysoce nieprzewidywalne oraz niebezpieczne – szczególnie gdy nieuczciwi sprzedawcy wprowadzali je do obrotu jako coś zupełnie innego.
W literaturze naukowej odnotowano bardzo wiele zatruć N-etylopentylonem oraz N-etylobutylonem (Eutylone; Eutylon) sprzedawanym jako MDMA. Wiele również miało miejsce mimo to, iż użytkownicy tych substancji wiedzieli z czym mają do czynienia – głównym sprawcą hospitalizacji był N-etylopentylon który miał bardzo skomplikowany i słabo przebadany profil działania, co poskutkowało niejednym zgonem. Anegdotalne wpisy z forów internetowych poświęconych research chemicals przywołują paradoksalne reakcje jakich doświadczyli użytkownicy N-etylopentylonu, takie jak nagła senność, bradykardia, czy to, że benzodiazepiny zdawały się nie tłumić efektów tej substancji, ale je potęgować. Popularność tej substancji drastycznie zmalała, i została ona z czasem została na swój sposób zapomniana – obecnie na rynku nie występuje.
Wróćmy jednak do 5-metyloetylonu. W wypadku 5-ME, w etylonie nie wydłużano w nieskończoność łańcucha alfa (jego wydłużanie skutkuje z reguły zwiększeniem powinowactwa związku do noradrenaliny co wynosi na sam szczyt typową stymulacje, a osłabia efekty empatogenne) tylko jak już wcześniej wspomniałem dodano grupę metylową w 5. pozycji. Zmienia to trochę farmakologię tego związku, ale wszystko wskazuje na to że najważniejsze cechy etylonu zostały zachowane – 5-ME nie staje się po tej modyfikacji koszmarnym, nieprzewidywalnym stymulantem który rozsadza nasz układ krążeniowy i działa bardzo podobnie do metylonu oraz etylonu, choć należy wspomnieć że z odrobinę większym dawkowaniem.
Mechanizm działania 5-ME jest słabo zbadany, a sam 5-metyloetylon jest tematem bardzo niewielkiej ilości publikacji naukowych które bardziej zagłębiają sie w temat scharakteryzowania tej substancji pod względem budowy i ułatwienia jej przyszłej identyfikacji. Można jednak założyć że jest on bardzo podobny do tego samego mechanizmu który odpowiada za efekty metylonu czy etylonu na podstawie wywoływanych efektów. 5-ME jest prawdopodobnei inhibitorem wychwytu zwrotnego serotoniny, dopaminy oraz noradrenaliny oraz ich wyrzutu. 5-metyloetylon wywołuje umiarkowaną, z reguły nienachalną stymulację, chęć kontaktu z ludźmi, euforię. Odbiór muzyki jest znacznie przyjemniejszy po 5-ME, podobnie jak kontakt z ludźmi, którego chęć znacznie wzrasta po zażyciu. Czas działania 5-ME jest podobny do czasu działanie metylonu, czy etylonu. Według niektórych wpisów na forach internetowych, 5-metyloetylon jest słabszy od metylonu, ale mocniejszy od etylonu.
Należy pamiętać, że 5-metyloetylon, podobnie jak wszystkie inne substancje z grupy beta-ketonów jest w Polsce nielegalny.
Autor tekstu: horsii
