112
Niektórzy zastanawiają się, jak drogą wagę trzeba mieć, aby móc bezpiecznie przyjmować benzodiazepiny w proszku. Otóż nie trzeba mieć żadnej wagi – w takim wypadku przygotowuje się roztwór, a nie waży pojedyncze ziarenka naszej ulubionej benzodiazepiny. W tym właśnie artykule omówimy jak się zabrać za zrobienie roztworu.
Sporządzenie takiego roztworu to nie jest nic skomplikowanego, ponieważ jest to w gruncie rzeczy po prostu wsypanie benzodiazepiny do odpowiedniego „nośnika” i zamieszanie, i to by było na tyle.
Załóżmy, że masz 500 mg etizolamu. Pierwsze co, to wybrać w czym zrobimy roztwór. Można go sporządzić na bazie m.in.:
– wódki
zalety: łatwo dostępna; niskie koszta, rozpuści większość benzodiazepin
wady: rozpuszczanie niektórych benzo może zająć o wiele dłużej; niektórzy nie mogą spożywać alkoholu nawet w małych ilościach
– spirytusu
zalety: rozpuścisz w tym niemalże wszystkie benzodiazepiny
wady: cena; niektórzy nie mogą spożywać alkoholu nawet w małych ilościach;
– glikolu propylenowego
zalety: rozpuścisz w tym znaczną większość benzodiazepin; ma dość neutralny, słodki smak; cena; nieszkodliwy dla człowieka nawet w dużych ilościach;
wady: trzeba zamawiać przez internet;
– DMSO (dimetlosulfotlenek)
zalety: rozpuścisz w tym każdą benzodiazepinę, nawet te które nie rozpuszczają się w spirytusie;
wady: trzeba zamawiać przez internet; smakuje i pachnie jak czosnek, po wypiciu czuć z ust zapach czosnku (to nie żart);
Najczęściej wybierane są zdecydowanie etanol (% zależnie od tego co trzeba rozpuścić) oraz glikol propylenowy. Założmy, że wybraliśmy glikol propylenowy i chcemy mieć roztwór o stężeniu 5mg/ml. Do szybkiego obliczenia, w jakiej ilości glikolu propylenowego potrzebujemy rozpuścić nasze 500mg etizolamu można wykorzystać to narzędzie: https://volume.tripsit.me/
W tym wypadku jest to 100 ml. Wlewamy więc do szklanego naczynia 100 ml glikolu propylenowego i ostrożnie wsypujemy 500 mg etizolamu w proszku. Po tym nie pozostaje nam nic innego jak wymieszać roztwór. Prawdopodobnie nie wszystko będzie chciało rozpuścić się od razu, tak więc w tym wypadku trzeba zrobić łaźnię wodną.
Weź niewielki garnek i umieść go na kuchence na małym ogniu. Umieść w garnku naczynie z roztworem i wokół naczynia wlej do garnka trochę zimnej wody – tyle, aby jej poziom był wyższy niż poziom roztworu z glikolem w naczyniu na środku. W taki sposób podgrzejemy roztwór, co sprawi że benzodiazepina rozpuści się w nim o wiele szybciej. Pamiętaj, że woda (ani tym bardziej roztwór) nie może się gotować! Podgrzewając wodę, mieszaj roztwór co jakiś czas. Robienie takiej łaźni zajmuje kilka minut. Jeśli po paru minutach mieszania w pojemniku z roztworem zostały jakieś „farfocle”, możesz wyjąć naczynie z roztworem z garnka i odstawić je na bok. Niekiedy roztwór musi postać trochę czasu aby wszystko całkowicie się rozpuściło.
Przyjmijmy, że po łaźni odstawiliśmy roztwór na godzinę, i po godzinie już nic w nim nie pływa – mamy czysty, przezroczsty roztwór. To by było na tyle, wszystko się rozpuściło. Oto twój roztwór. Nie zapomnij dawkować go za pomocą strzykawki a nie na oko, jeśli nie chcesz stracić pamięci na następne 7 dni.
Kilka ważnych wskazówek:
– glikol propylenowy z czasem ulega degradacji. Termin ważności glikolu propylenowego wynosi około półtora-dwóch lat, po tym czasie zaczyna się rozpadać i nie nadaje się do robienia roztworów.
– bromazolam jest bardzo ciężko rozpuszczalny w wódce. Do rozpuszczenia tej substancji najlepszy jest spirytus lub glikol (razem z łaźnią wodną)
– desalkylgidazepam (bromo-nordazepam) jest nierozpuszczalny w spirytusie, wódce oraz glikolu propylenowym. Tę substancję da się rozpuścić tylko w DMSO
– sprawa podobnie ma się w wypadku gidazepamu, najlepiej zastosować jest DMSO
– jeśli nie masz pewności co do rozpuszczalności jakiejś substancji, możesz sprawdzić jej kartę charakterystyki na https://caymanchem.com/
Autor tekstu: horsii
