Mefedron i tramadol.

Tramadol to syntetyczny opioidowy lek przeciwbólowy, powszechnie przepisywany przez lekarzy na całym świecie na ból o zarówno umiarkowanym, jak i wysokim natężeniu. Tramadol poza działaniem na receptor opioidowy Mu, wykazuje także działanie jako inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny, wobec czego jest także SNRI (serotnin-norepinephrine reputake inhibitor). Tramadol po raz pierwszy został zsyntezowany w roku 1963. Obecnie jest jednym z najczęsciej przepisywanych opioidowych leków przecibólowych na świecie.

Mefedron to niezwykle popularny stymulant i euforyk z grupy beta-ketonów, znany przez niemal każdego kto miał jakąkolwiek styczność z substancjami psychoaktywnymi. Mefedron jest silnym stymulantem oraz euforykiem, odpowiadającym za wyrzut dopaminy (DAT), serotoniny (SERT) oraz noradrenaliny (NET) i zawdzięcza swoją popularność swoim krótko trwającym oraz intensywnym efektom. Mefedron, choć zsyntezowany po raz pierwszy pod koniec lat 20. XX wieku, był substancją zapomnianą, a jego psychoaktywne właściwości zostały odkryte dopiero na początku lat 2000., niemalże 80 lat później. Mefedron może wywoływać pobudzenie, euforię, dysinhibicję, zwiększyć empatię oraz popęd seksualny. Ponadto może odpowiadać za szereg efektów ubocznych, takich jak niepokój, problemy z oddawaniem moczu czy odwodnienie.

Największym ryzykem płynącym z połączenia mefedronu oraz tramadolu jest zespół serotoninowy (ZS). Zespołem serotoninowym określa się grupę objawów, które mogą wystąpić przy stosowaniu niektórych leków lub substancji psychoaktywnych oddziałowujących na serotonnę, lub ich połączeń. Powodem jest zbyt duże nagromadzenie uwolnionej serotoniny, zwykle z powodu połączenia związków z grup SSRI (selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny), wcześniej wspomniane SNRI, TCA (antydepresanty trójcykliczne takie jak imipramina czy klomipramina) czy inhibitory MAO (np. metoklopramid, fenelzyna, selegilina), a także połączenia ich z substancjami takimi jak tramadol, DXM, 5-HTP, 3-CMC, 4-MMC, DOI, kokaina czy MDMA. Objawy mogą wahać się od łagodnych do ciężkich i potencjalnie mogą być śmiertelne. Objawy w łagodnych i umiarkowanych przypadkach zespołu serotoninowego obejmują wysokie ciśnienie krwi, wysokie tętno, wysoką temperaturę ciała, pobudzenie, wzmożone odruchy, drżenie, pocenie się, rozszerzone źrenice i biegunkę. Wystąpić mogą także halucynacje, urojenia oraz dezorientacja. W ciężkich przypadkach temperatura ciała może wzrosnąć do ponad 41 stopni, a w skrajnych przypadkach może także dojść do zatrzymania akcji serca. Powikłania mogą obejmować drgawki i rozległy rozpad mięśni (rabdomioliza). Inne nieprawidłowości obejmują kwasicę metaboliczną, niewydolność nerek i rozsiane wykrzepianie wewnątrznaczyniowe, efekty te zwykle pojawiają się bezpośrednio w wyniku intensywnej hipertermii.

Leczenie zespołu serotoninowego jest objawowe – w przypadku lekkich zatruć, leczenie najczęściej polega na zaprzestaniu przyjmowania substancji wywołującej objawy, dbaniu o nawodnienie oraz ewentualnym podaniu benzodiazepin aby złagodzić drgania mięśni i inne niekontrolowane ruchy. W wypadkach cięższego zatrucia, ważnym jest obniżenie temperatury ciała podczas hipertermii, z reguły poprzez chłodną kąpiel, zimne okłady a także worki z lodem. Jeśli nie minęło dużo czasu od przyjęcia ostatniej dawki substancji powodującej objawy, można zastosować węgiel aktywowany w celu wchłonięcia częsci substancji z przewodu pokarmowego i zapobiegnięcia jej przedostania się do krwiobiegu. Wykorzystane mogą zostać także antyserotonergiki takie jak cyproheptadyna. Cyproheptadyna poza byciem antyhistaminą jest także antagonistą receptorów serotoninowych 5HT2, przez co uważa się, iż ten efekt pomaga złagodzić objawy zespołu serotoninowego.

Autor tekstu: horsii