DMXE (inne nazwy: Deoksymetoksetamina, 3D-MXE 3-Me-2′-Oxo-PCE) to syntetyczna substancja psychoaktywna, dysocjant należący do klasy arylcykloheksyloamin (arylcykloalkiloamin). DMXE jest pochodną MXE (Metoksetamina) w której grupa metoksy w 3. pozycji została zamieniona na grupę metylową. Ta substancja występuje z reguły w formie białego/beżowego proszku, lub w formie tabletek przybierających różne kolory oraz kształty. Co do postaci chemicznej, deoksymetamina występuje w postaci soli chlorowodorku jak większość substancji psychoaktywnych.
Związek ten nie ma konkretnej daty pierwszej syntezy czy opracowania. Podobnie jak MXE, najpierw pojawił się w sklepach internetowych, a dopiero potem został opisany w kilku publikacjach naukowych. Rekreacyjne zastosowanie DMXE zostało odnotowane po raz pierwszy w 2020 roku – w tym samym roku, w którym substancja ta pojawiła się na rynku. Obecnie cały czas zyskuje ona na popularności jako alternatywa dla obecnie zakazanego MXE, podobnie jak dwa inne analogi MXE – MXPr (metoksypropamina) i MXiPr (metoksyizopropamina). Substancja ta z reguły rzadko spotykana jest „na ulicy” i jest prawie w całości sprzedawana jako szarostrefowy research chemical jako analog bardziej rozpoznawalnego MXE.
MXE działa jako niekompetetywny antagonista receptora NMDA. Receptory NMDAR (receptory N-metylo-D-asparaginianowe) to specyficzne typy receptorów glutaminianu, które modulują przekazywanie sygnałów elektrycznych między neuronami w mózgu i rdzeniu kręgowym. Aby sygnały mogły przejść dalej, receptor musi być otwarty. Substancja wykazała IC50 (półmaksymalne stężenie hamujące), które mierzy siłę DMXE i pokrewnych związków w blokowaniu NMDAR, wynoszącą 0,679 mM, co wskazuje na znaczną siłę działania. DMXE i pokrewne związki wiążą się z tzw. strefą fencyklidyny (PCP) NMDAR – zostało to określone na podstawie wyników dokowania in silico (symulacja komputerowa). Wiązanie to jest związane z obserwowaną aktywnością antagonistyczną, która obejmuje blokowanie indukowanych sygnałów elektrycznych NMDA w sposób zależny od dawki. DMXE wykazuje wysokie powinowactwo i silną zdolność hamowania porównywalną z innymi analogami MXE, takimi jak MXiPr i O-demetylo MXE, z pewnymi różnicami w sile działania wyjaśnionymi różnymi interakcjami w miejscu receptora. Ponadto DMXE znacząco zmniejsza pobudzające sygnały postsynaptyczne (EPSC) wywołane w obecności NMDA.
Z opisów dostępnych na forach internetowych wynika, że deoksymetoksetamina to obecnie jeden z lepszy zamienników MXE, zaraz obok 3-fluoro-2′-Oxo-PCE (3-FXE) czy MXiPr. Oto efekty, jakie może wywołać DMXE:
– Dysocjacja
– Derealizacja
– Euforia fizyczna
– Uśmierzenie bólu – ten efekt występuje ze względu na silny antagonizm receptora NMDA.
– Spontaniczne doznania fizyczne – doznanie to można opisać jako euforyczną „aktywację” zakończeń nerwowych w całym ciele.
– Depersonalizacja
– Stymulacja – DMXE wywołuje delikatną stymulację, podobną do tej którą wywołują takie dysocjanty jak DCK, czy 3-HO-PCP. Nie jest to stymulacja tak mocna jak w przypadku na przykład 3-MeO-PCP czy O-PCE.
– Euforia – Przy niższych i umiarkowanych dawkach DMXE euforię można opisać jako uczucie fizycznego komfortu, ciepła i euforii, które rozprzestrzenia się po całym ciele, trochę podobne do klasycznych euforyków. Jednak po zwiększeniu dawek, euforia zanika i ustępuje miejsca wszechstronnej dysocjacji i oderwaniu od rzeczywistości.
– Zwiększone tętno – choć to rzadko spotykany efekt, to nieprzyjemnie zwiększone tętno może występować przy wysokich dawkach, efekt ten nie jest raczej zauważalny przy niskich i umiarkowanych dawkach.
– Mania – zagrożenie takie występuje głównie przy zażywaniu dużych dawek, przez użytkowników bez doświadczenia.
– Lepszy odbiór muzyki
– Halucynacje przy otwartych oczach (OEV)
– Halucynacje przy zamkniętych oczach (CEV)
Autor tekstu: horsii
