N-metylocyklazodon to stymulant będący podobny w budowie do pochodnych aminoreksu, ampifenazolu czy fenozolonu. Sam jest niezbyt skomplikowanym analogiem o wiele lepiej znanego cyklazodonu, który jest działąjacym ośrodkowo ośrodkowo stymulantem, opracowanym przez firmę American Cyanamid Company w latach 60. XX wieku w Stanach Zjednoczonych. Pod względem budowy, cyklazodon jest ściśle powiązany z takimi środkami jak pemolina czy tozalinon (thozalinone) które również są stymulantami. We wstępnej fazie badań, cyklazodon charakteryzował się korzystnym indeksem terapeutycznym i marginesem bezpieczeństwa w porównaniu do pemoliny i innych pochodnych pemoliny z podstawnikiem N-alkilowym. W patentach złożonych przez American Cyanamid stwierdzono, że cyklazodon posiada właściwości skutecznie zmniejszające zmęczenie oraz potencjalne właściwości anorektyczne (zmniejszające łaknienie). Podobne kongenery pemoliny zostały opisane jako „środki pobudzające o unikalnych właściwościach odróżniających je od amin sympatykomimetycznych”, wykazując jednocześnie mniejszą aktywność stymulującą i toksyczność w porównaniu do amfetaminy.
N-metylocyklazodon niewiele różni się od cyklazodonu – w gruncie rzeczy jedyna różnica w budowie tych dwóch środków to obecność grupy N-metylowej. Podejrzewa się, że taka substytucja wpływa na siłę działania związku, zwiększając ją. Brakuje jednak dokładnych badań na ten temat. Do tej pory niewiele publikacji poruszyło szczegółowo temat N-metylocyklazodonu, a większość informacji które można na temat tego środka znaleźć w internecie to anegdotalne wpisy pochodzące z forów internetowych zrzeszających badaczy research chemicals. W przeciwieństwie do cyklazodonu, N-metylo-cyklazodon ma bardzo krótką historię stosowania dopiero stosunkowo niedawno pojawił się na rynku research chemicals. Jego niekliniczne zastosowanie znalazło uwagę dopiero niedawno jako eugeroik, lub nietypowy lek przeciwdepresyjny. Należy zauważyć, że brak danych farmakologicznych i niezwykle ograniczona historia stosowania u ludzi stwarzają poważne obawy dotyczące długotrwałego stosowania N-metylocyklazodonu kako substytutu leków pobudzających lub przeciwdepresyjnych na receptę.
Efekty subiektywne które może wywołać N-metylocyklazodon obejmują stymulację, poprawę koncentracji, zwiększenie wytrzymałości, wzrost ciśnienia krwi i łagodną euforię. Niektóre niepotwierdzone doniesienia sugerują, że N-metylo-cyklazodon i jego związek macierzysty cyklazodon mogą mieć właściwości nootropowe podobne do stymulantów ośrodkowego układu nerwowego, takich jak metylofenidat i amfetamina. Podobnie jak metamfetamina, substancja ta ma zwykle długi czas działania, dlatego zaleca się przyjmowanie dawki rano i unikanie ponownego dawkowania. N-metylo-cyklazodon jest około 4x – 6x silniejszą N,N-metylocyklopropylową pochodną pemoliny. Pemolina jest uważana za stymulant dopaminergiczny, ale jego dokładna metoda działania nie została nigdy w pełni określona. Pemolina ma minimalne powinowactwo do receptorów noradrenaliny, a zatem ma „minimalne” sympatykomimetyczne skutki uboczne (chociaż uważa się, że zwiększone uwalnianie dopaminy powoduje zwiększenie uwalniania noradrenaliny, tym samym powodując efekty sympatykomimetyczne).
Jeden ze związków macierzystych cyklazodonu, tozalinon, był stosowany jako lek przeciwdepresyjny w Europie, co może wynikać z jego właściwości serotoninowych – tj. tozalinon umiarkowanie uwalnia serotoninę. W oparciu o pokrewne związki oraz wpisy na forach internetowych spekuluje się, że prawdopodobnie posiada on właściwości hepatotoksyczne i inne, nieznane jeszcze właściwości toksyczne. N-metylocyklazodon jest substancją całkowicie legalną i niekontrolowaną prawnie w większości krajów Europy, takich jak Niemcy, Holandia czy Francja. W Polsce N-metylocyklzaodon również nie jest objęty żadnymi przepisami, czyniąc go legalnym środkiem.
Autor tekstu: horsii
