92
3-HO-PCP (3-hydroksy-PCP) to syntetyczny związek chemiczny będący dysocjantem, należącym do rodziny arylcykloheksylamin. Jest on 3-hydroksylową pochodną PCP, czyli fencyklidyny. 3-HO-PCP najczęsciej spotykane jest w postaci białego proszku lub tabletek będąc w formie soli chlorowodorku (HCl).
Istnieje bardzo niewiele danych na temat właściwości farmakologicznych, metabolizmu i toksyczności 3-HO-PCP, a jego historia stosowania u ludzi jest bardzo krótka. Zdecydowanie zaleca się stosowanie praktyk redukcji szkód w przypadku stosowania tej substancji. 3-HO-PCP poza typowym dla dysocjantów profilem działania skupiającym się na receptorach NMDA wykazuje także umiarkowane powinowactwo dla receptorów opioidowych Mu, co potwierdzone zostało przez badania naukowe. Jak dokładnie działa ta substancja? Najpierw receptory NMDA umożliwiają przekazywanie sygnałów elektrycznych między neuronami w mózgu i kręgosłupie; aby sygnały mogły przejść, receptor musi być otwarty. Środki dysocjacyjne zamykają receptory NMDA, blokując je. Dzięki agonizmowi receptorów opioidowych Mu, 3-HO-PCP posiada pewne właściwości znieczulające oraz przeciwbólowe. Właściwości te są jednak znacznie silniejsze dzięki dodatkowemu powinowactwu 3-HO-PCP do receptorów opioidowych Mu. Receptor opioidowy mu to receptor odpowiadający za szeroko pojęte uśmierzanie bólu fizycznego.
Przy dawkowaniu 3-hydroksy-PCP należy wziąć pod uwagę długi czas działania, niskie dawki. Pojedyncze dawki 3-HO-PCP wahają się od 2 do 12 mg, gdzie 12 mg jest już dawką wysoką. Czas działania substancji zamyka się w 4-5 godzinach. Pierwsze efekty można dostrzec w przeciągu pierwszych 10-30 minut. Aby bezpiecznie dawkować 3-HO-PCP, najlepiej jest zrobić roztwór substancji, rozpuszczjąc określoną ilość substancji w wybranym przez nas rozpuszczalniku, w przypadku 3-HO-PCP najlepiej sprawdzi się spirytus.
Efekty, jakie może wywołać:
– Dysocjacja
– Derealizacja
– Uśmierzenie bólu: ten efekt występuje ze względu na antagonizm receptora NMDA. Może on zostać znacznie wzmocniony przez agonizm receptora opioidowego Mu, za co 3-HO-PCP również odpowiada
– Spontaniczne doznania fizyczne: doznanie to można opisać jako euforyczną „aktywację” zakończeń nerwowych w całym ciele. Jest to odczucie będące połączeniem doznań wywoływanych przez 3-MeO-PCP i O-PCE, i znika ono przy wyższych dawkach z powodu znieczulających efektów.
– Depersonalizacja
– Stymulacja: ta substancja jest wyraźnie o wiele słabiej stymulująca niż inne dysocjanty, podonie jak ketamina, deschloroketamina (DCK), 2-fluorodeschloroketamina (2-FDCK) czy MXE (metoksetamina).
– Euforia: Przy wysokich dawkach 3-HO-PCP, euforię można opisać jako uczucie fizycznego komfortu, ciepła i euforii, które rozprzestrzenia się po całym ciele. To uczucie jednak jest umiarkowanie słabe, i generalnie jest lepiej odczuwalne przy innych dysocjantach takich jak 3-HO-PCE, MXE, HXE, DMXE.
– Zwiększone tętno: nieprzyjemnie zwiększone tętno może występować przy wysokich dawkach, efekt ten nie jest raczej zauważalny przy niskich i umiarkowanych dawkach. Ten efekt jest bardziej odzuwalny niż w przypadku innych dysocjantów, takich jak deschloroketamia lub ketamina.
– Mania: ten efekt występuje dość rzadko w przypadku 3-HO-PCP. Jeśli już występuje, z reguły objawia się pętlami myślowymi, chociaż nie są one tak intensywne jak w przypadku innych, bardziej stymulujących dysocjantów, takich jak 3-MeO-PCE, 3-HO-PCE, 3-HO-PCE
– Psychozy i urojenia: podobnie jak z powyższym, efekt ten spowodowany jest właściwościami stymulującymi 3-HO-PCP. Z reguły ryzyko wystąpienia tego efektu tyczy się wysokich dawek i długotrwałego zażywania.
– Euforia fizyczna
– Lepszy odbiór muzyki
– Halucynacje przy otwartych oczach (OEV)
– Halucynacje przy zamkniętych oczach (CEV)
Autor tekstu: horsii
