273
Mefedron to niezwykle popularny stymulant i euforyk z grupy beta-ketonów, znany przez niemal każdego kto miał jakąkolwiek styczność z substancjami psychoaktywnymi. Wszyscy wiedzą, jakie efekty wywołuje, ale czy tyle samo wiadomo na temat potencjalnych efektów ubocznych mefedronu?
Mefedron (4-metylometkatynon) i jego synteza zostały po raz pierwszy udokumentowane w roku 1929 przez dr. Saema de Burnaga Sancheza w Bulletin de la Société Chimique de France. Wówczas mefedron nosił nazwę „toluyl-alpha-monomethylaminoethylcetone”, lecz nikt nie „przetestował” jego wówczas nieznanych właściwości psychoaktywnych i odkrycie tego związku przeszło bez większego echa. W latach 60. XX wieku kilka firm farmaceutycznych przyjrzało się dogłębnie beta-ketonom (wówczas zwanym alfa-aminoketonami) wskutek czego odkryto i udokumentowano takie jak MDPV (metylenodioksypirowaleron) czy HEX-en (n-etylonorheksdron).
Wszystko zmieniło się na początku lat 2000., gdy grupa entuzjastów chemii zgromadzona na pewnym forum internetowym po raz pierwszy zsyntezowała, opisała syntezę ale także i efekty mefedronu. Substancja ta wówczas nie była kontrolowana prawnie co w połączeniu z intensywnymi efektami które wywoływała, sprawiło, że szybko stała się popularną opcją wśród ludzi szukających legalnych substancji psychoaktywnych. W zawrotnym tempie rozwinęła się sprzedaż mefedronu w internecie, która w niewielkim czasie urosła do skali, która nie pozwoliła już być temu zjawisku ignorowanym przez władze – mefedron był wszędzie, wskutek czego na przełomie lat 2000. i 2010. został on objęty kontrolą prawną w większości krajów świata.
Mefedron jest związkiem powodującym wyrzut trzech ważnych monoamin (neuroprzekaźników): dopaminy (DAT), serotoniny (SERT) oraz noradrenaliny (NET) zwanej także czasami epinefryną. Działanie mefedronu rozpoczyna się dość szybko, bo już w przeciągu kilku minut, i utrzymuje od trzech do czterech godzin, po czym szybko słabnie. Przeciętne dawki mefedronu wynoszą 50-200 mg.
Zażywanie mefedronu, podobnie jak każdej innej substancji psychoaktywnej, niesie ze sobą szereg niepożądanych wefektów ubocznych. Do najpowszechniejszych z nich należą:
– odwodnienie – suchość w ustach oraz odwodnienie są powszechnym doświadczeniem związanym z mefedronem i są wynikiem zwiększonego tętna i stymulacji zachęcającej do aktywności fizycznej. Chociaż ważne jest, aby unikać odwodnienia, zwłaszcza podczas aktywności fizycznej, istnieje potencjalna możliwość zatrucia wodą poprzez nadmierne picie, dlatego zaleca się, aby użytkownicy po prostu popijali wodę i nigdy nie pili zbyt dużo.
– problemy z oddawaniem moczu – wyższe dawki mefedronu powodują ogólne trudności z oddawaniem moczu, efekt ten jest całkowicie tymczasowy i uważa się, że jest nieszkodliwy.
– wazokonstrykcja – wazokonstrykcja to inaczej zwężenie naczyń krwionośnych, skutkujące odczuwaniem zimna w najbardziej oddalone od serca obszary, takie jak dłonie, palce, stopy. Badanie przeprowadzone przez brytyjskie Narodowe Centrum Uzależnień wykazało, że 15% użytkowników mefedronu doświadczyło zimnych lub sinych palców i warg, co wskazywałoby na zwężenie naczyń krwionośnych.
– szczękościsk – wysokie dawki mefedronu mogą powodować zaciśnięte szczęki, dlatego warto mieć przy sobie gumy do żucia.
– niepokój oraz lęki – efekt ten spotykany jest z reguły przy bardzo wysokich dawkach i przy osłabieniu organizmu; przy normalnym zażywaniu, mefedron nie ma zbyt dużej tendencji do wywoływania lęków czy paranoi.
Ponadto, po zażyciu mefedronu, można odczuć takie skutki uboczne, jak:
– depresja – uważa się, krótkotrwałe obniżenie nastroju i związane z nim odczucia depresyjne są spowodowane zmniejszoną ilością neuroprzekaźników bezpośrednio po zażyciu mefedronu.
– zmniejszona motywacja – również związany z brakami neuroprzekaźników jest spadelk motywacji. Osoby po spożyciu mefedronu mają z reguły mniejszą chęć na różne aktywności i potrzebuję czasu aby się zregenerować.
– tolerancja krzyżowa – mefedron zwiększa tolerancję nie tylko na samego siebie, ale także na substancje pokrewne, takie jak 3-CMC, 4-CMC, 3-MMC, MDMA itd.
Autor tekstu: horsii