Etylon to stymulant i empatogen klasyfikowany jako katynon (potocznie: beta-keton; keton) – katynony z kolei to bardzo szeroka grupa substancji, w skład której wchodzą mefedron, 3-MMC, alfa-PVP, NEP, Hex-en, bk-MDMA i wiele innych. Etylon jest beta-ketonowym analogiem MDEA, jest także spokrewniony z dużo lepiej znanym i o wiele bardziej popularnym metylonem (bk-MDMA). Jest także izomerem pozycjonalnym butylonu (bk-MBDB) – oznacza to że związki te zbudowane są z dokładnie tej samej ilości tych samych elementów (atomów) i różni je tylko ich ułożenie. Substancja ta z reguły występuje w formie białych, beżowych lub półprzezroczystych kryształów, czy proszku, a rzadziej w formie kapsułek, tabletek czy pigułek.
Inne nazwy, pod jakimi występuje ta substancja, to:
– MDEC (metylenodioksyetylokatynon)
– bk-MDEA (beta-keto MDEA)
– E1 (w nawiązaniu do metylonu, który nazywany był niekiedy M1)
Etylon został opisany po raz pierwszy w literaturze naukowej w roku 2003, czego dokonał David E. Nichols, znany chemik i farmakolog. Nichols wraz ze współpraownikami prowadził prace, skupiające się na związkach spokrewnionych z MDMA oraz metylonem (który był opisany przez Alexandra Shulgina już w latach 90.). Badania miały na celu eksplorację szeregu potencjalnych leków oraz ich aktywności farmakologicznej. W późnych latach 2000. jednak etylon za sprawą internetu oraz wówczas popularnych smart-shopów trafił na rynek jako niekontrolowana prawnie substancja psychoaktywna, a nie lek.
Mechanizm działania etylonu został dość dobrze zbadany, i jest podobny do mechanizmu metylonu. Zwiazek ten wykazuje aktywność jako mieszany inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny noradrenalinę i dopaminę – oznacza to, że zamiast dopuścić do rozkładu neuroprzekaźników, umożliwia ponowne ich wykorzystanie. Odbywa się to właśnie poprzez hamowanie wychwytu zwrotnego i ponownego wchłaniania neuroprzekaźników po wykonaniu przez nie funkcji przekazywania impulsu nerwowego, zasadniczo umożliwiając ich gromadzenie i ponowne wykorzystanie, powodując ich znaczne nagromadzenie się w synapsac, co skutkuje odczuwaniem euforii i stymulacji. Ponadto, jest związkiem uwalniającym spore ilości serotoniny, noradrenaliny i dopaminy. Są to neuroprzekaźniki odpowiedzialne za szeroko pojęte odczuanie przyjemności oraz doznania takie jak euforia, pobudzenie.
W porównaniu do metylonu, etylon wywołuje podobne efekty, są one jednak słabsze. Według badań, etylon ma około 3x niższe powinowactwo do transportera serotoniny (który sam ma 3x niższe powinowactwo niż MDMA) niż metylon, podczas gdy jego powinowactwo do transporterów noradrenaliny i dopaminy jest porównywalne. Rezultatem tych różnic w farmakologii w stosunku do metylonu jest to, że dawki etylonu wymagane do uzyskania konkretnego efektu są większe, niż metylonu. Ponadto, wiele wskazuje na to, iż etylon ma bardziej zrównoważone działanie katecholaminergiczne w stosunku do serotoninergicznego i szczególnie w wysokich dawkach, zachowuje się bardziej jak inhibitor wychwytu zwrotnego, taki jak metylofenidat czy N-etylonorpentedron (z zaznaczeniem że dodatkowo wpływa na gospodarkę serotoniną), niż releaser taki jak amfetamina. Jednak w porównaniu do wielu innych substancji, etylon nadal uwalnia stosunkowo duże ilości neuroprzekaźników.
Dawki doustne etylonu dla osoby dorosłej mieszczą się w przedziale 150 – 400 miligramów. Substancja ta zaczyna działać w przeciągu 30-50 minut, a całe doświadczenie trwa od 3 do 4 godzin. Etylon wywołuje intensywne uczucie euforii, poprawia samopoczucie. Powoduje pobudzenie psychoruchowe, a co za tym idzie zwiększa ciśnienie tętnicze oraz przyspiesza akcję serca. Może wywoływać wazokonstrykcję – uczucie zimna w dłoniach czy stopach spowodowane zwężeniem się naczyń krwionośnych. Inne, potencjalne efekty uboczne to mdłości, zwiększona potliwość, odwodnienie, problemy z oddawaniem moczu.
Autor tekstu: horsii
