3-chlorofencyklidyna, znana także jako 3-Chloro-PCP, 3-Cl-PCP, 3C-PCP lub Chloro-PCP to syntetyczna substancja psychoaktywna, która jest spokrewniona z fencyklidyną (PCP), dysocjacyjnym środkiem znieczulającym znanym ze swoich halucynogennych efektów. 3-Chloro-PCP jest chlorowaną pochodną PCP i ma podobną strukturę, z dodatkiem atomu chloru w pozycji 3 pierścienia fenylowego (stąd nazwa „3-chloro”).
3-chlorofencyklidyna jest substancją dość słabo zbadaną. Zwiazek ten został po raz pierwszy zsyntezowany w roku 2020 i niedługo po tym stał się dostępny w internecie jako legalna substancja psychoaktywna, wraz z szeregiem innych, podobnych dysocjantów takich jak 3-fluoro-PCP, DMXE (deoksymetoksetamina) czy HXE (hydrksetamina).
It is known to primarily induce a state referred to as „dissociative anesthesia”, albeit the extent to which this occurs has been reported to be highly dose-dependent and variable in its effects.[citation needed] It is said to produce little stimulating effects compared to 3-MeO-PCP or 3-HO-PCP and share some sedating characteristics with DCK.
Ze względu na strukturalne podobieństwo do PCP, oczekuje się, że 3-chloro-pcp będzie dzielić wiele dysocjacyjnych i halucynogennych właściwości z PCP, chociaż wymagane są dalsze badania. Przypuszcza się, że efekty substnacji będą obejmować między innymi antagonizm receptora NMDA. Receptory NMDA są zaangażowane w sygnalizację glutaminianu, która ma kluczowe znaczenie dla uczenia się, pamięci i plastyczności synaptycznej. Antagonizowanie tych receptorów może prowadzić do dysocjacji, halucynacji i zmienionej percepcji sensorycznej. Środki dysocjacyjne takie jak PCP i jego pochodne hamują normalne, poprawne funkcjonowanie receptorów NMDA, wiążąc się z nimi i blokując je. To zakłócenie aktywności sieci neuronowej powoduje wzrost ilości szumów – dosłownie przypadkowych, bezsensowne i błędnych danych w sieci neuronowej, a tym samym powoduje utratę normalnego przetwarzania poznawczego i afektywnego, funkcjonowania psychomotorycznego i znieczulenia. Skutkuje to efektami takimi jak dysocjacja (uczucie oderwania od rzeczywistości), halucynacje oraz zmiany w postrzeganiu czasu i przestrzeni. Efekty te mogą być wysoce nieprzewidywalne i niebezpieczne, zwłaszcza przy wysokich dawkach.
Działanie 3-chloro-PCP jest opisywane jako podobne do bardziej „spokojnych” dysocjantów takich jak deschloroketamina (DCK), aniżeli do bardziej stymulujących i energetycznych pochodnych PCP takich jak np. 3-MeO-PCP. W umiarkowanych dawkach, 3-chloro-PCP wywołuje mieszankę delikatnie pobudzających i sedatywnych efektów, z sedacją która z reguły jest elementem przeważającym. Substancja ta może wywoływać wyraźne efekty znieczulające (blokujące sygnały nerwowe), ale tylko w wyższych dawkach.
Istnieje szereg doniesień mówiących, że związek ten może wywoływać więcej fizycznych skutków ubocznych, takich jak bolesność mięśni, podwyższone funkcje sercowo-naczyniowe i objawy grypopodobne podczas lub po podaniu, w porównaniu do innych pochodnych PCP. Sugeruje to, że może on być bardziej szkodliwy niż pokrewne dysocjanty, szczególnie w wyższych dawkach. Obecnie niewiele wiadomo na temat farmakologii, metabolizmu i toksyczności 3-chloro-PCP u ludzi. Ze względu na śladowe ilości informacji dot. tej substancji, zdecydowanie zaleca się stosowanie odpowiednich praktyk redukcji szkód.
Efekty, które może wywoływać 3-chloro-PCP, to:
– dysocjacja
– uśmierzenie bólu
– pobudzenie, na przemian z sedacją
– euforia psychiczna
– euforia fizyczna
– nudności
– dezorientacja przestrzenna
– utrata kontroli nad ciałem
– depersonalizacja
– wzrost ciśnienia tętniczego
– derealizacja
– introspekcja
– amnezja
– śmierć ego
– spowolnienie myśli
– natłok myśli
– paranoje, lęki (z reguły przy bardzo dużych dawkach lub w trakcie ciągów)
Autor tekstu: horsii
