Propylofenidat (PPH; PPD; Propylphenidate) to syntetyczny stymulant należący do rodziny fenidatów, będącą jednym z wielu zamienników dla aptecznego, kontrolowanego prawnie metylofenidatu. Podobnie jak wiele innych analogów metylofenidatu, propylofenidat różni się od metylofenidatu inną komponentą estrową – w przypadku PPH, ester metylowy został zastąpiony estrem propylowym. Propylofenidat ma bardzo krótką historię rekreacyjnego stosowania u ludzi i jest związkiem słabo przebadanym. Początkowo, pojawił się na rynku w Wielkiej Brytanii po tym jak zakazano stosowania etylofenidatu. Wówczas na rynku pojawił się zarówno propylofenidat jak i izopropylofenidat. Ten drugi, bardziej popularny został jednak również zdelegalizowany po krótkim czasie. Sprawiło to, że w obliczu niedostępności etylofenidatu oraz izopropylofenidatu, propylofenidat na krótki czas stał się jednym z popularniejszych stymulantów. Na stan z roku 2024, propylofenidat jest wciąż dostępny w niektórych częściach świata, dystrybuowany prawie wyłącznie przez internetowych sprzedawców.
Propylofenidat jest dopaminergicznym stymulantem blisko spokrewnionym z metylofenidatem (MPH) oraz izopropylofenidatem (IPPH). Działa głównie jako inhibitor wychwytu zwrotnego dopaminy i noradrenaliny (DNRI), zwiększając poziom tych neuroprzekaźników w mózgu. Propylofenidat przede wszystkim zwiększa poziomy tych monoamin poprzez zapobieganie wychwytowi zwrotnemu, co prowadzi do zwiększonej koncentracji, motywacji i w wyższych dawkach, euforii. Ponadto, PPH odpowiada za hamowanie transportera noradrenaliny (NET) co zwiększa jej poziom, prowadząc do zwiększenia energii, czuwania i czujności. W przeciwieństwie do niektórych innych stymulantów, PPH ma niewielki wpływ na serotoninę, co czyni go bardziej podobnym do metylofenidatu niż amfetaminy.
Przypuszcza się, iż propylofenidat, podobnie jak izopropylofenidat, ma wyższy stosunek hamowania dopaminy i noradrenainy niż metylofenidat, co oznacza, że może być bardziej dopaminergiczny i może wywoływać mniej niepokojów, lęków i podobnych efektów ubocznych. Grupa propylowa w propylofenidacie sprawia, że jest on bardziej odporny na rozkład metaboliczny, co prowadzi do dłuższego utrzymywania się tego związku w organiźmie niż metylofenidat, co sprawia, że efekty wywoływane przez PPH są dłuższe w porównaniu do MPH. efektów niż metylofenidat. Chociaż działanie PPH jest dłuższe od MPH, powinowactwo wiązania do dopaminy i noradrenaliny jest nieco niższe niż w przypadku MPH – oznacza to, iz dawki PPH potrzebne do uzyskania określonego efektu są nieco wyższe niż w przypadku MPH.
Efekty, jakie może wywoływać propylofenidat, to:
– stymulacja – propylofenidat jest zwykle uważany za stymulant słabszy od amfetaminy czy metamfetaminy, ale znacznie silniejszy niż modafinil i kofeina.
– zwiększona motywacja – ten efekt najlepiej przedstawia się w wypadku niskich i umiarkowanych dawek
– poprawa wytrzymałości fizycznej
– poprawiona koncentracja – przy stosowaniu niskich lub umiarkowanych dawek. W wypadku wysokich dawek, skupienie się zaczyna być trudne i użytkownik staje się roztargniony
– euforia, poprawienie samopoczucia, lepszy nastrój – przy stosowaniu wysokich dawek, propylofenidat zaczyna się robić znacznie bardziej rekreacyny.
– towarzyskość, chęć kontaktu z innymi – zwykle ma to miejsce przy stosowaniu dużych dawek
– problemy ze snem – problemy z zasypianiem mogą występować przez kilka godzin po tym, jak substancja przestanie działać
– odwodnienie – należy pamiętać o regularnym przyjmowaniu płynów.
– szczękościsk – jest znacznie mniej intensywny niż ma to miejsce w przypadku np. MDMA czy mefedronu.
– suchość w ustach
– wazokonstrykcja – wazokonstrykcja to zwężanie się naczyń krwionośnych, skutkujące ograniczonym dopływem krwi i uczuciem zimna np. w dłoniach i stopach
– drażliwość – szczególnie po szczytowym okresie działania substancji
– lęki i paranoje – z reguły przy długotrwałym stosowaniu lub przy stosowaniu zbyt dużych dawek
Autor tekstu: horsii
