3,3-DPCBA to nazwa skrótowa dla 3,3-difenylocyklobutanaminy. Jest to związek bardzo słabo znany, jeśli w ogóle możemy mówić o tym, że jest znany. Substancja ta do niedawna istniała tylko na papierze, w blisko 50-letniej dokumentacji obskurnych substancji chemicznych w archiwach firm farmaceutycznych. W tym artykule omówimy czym jest 3,3-DPCBA i dlaczego jest wokół tego związku tyle zamieszania.
3,3-difenylocyklobutanamina to syntetyczny związek chemiczny należący do bardzo małej podgrupy, znanej jako 3,3-difenylocyklobutylaminy. 3,3-DPCBA po raz pierwszy opisane, zsyntezowane i wstępnie zbadane zostało w późnych latach 70. przez badaczy pod przywództwem B. Carnmalma, i opisana w pracy „Antidepressant agents. 9. 3,3-Diphenylcyclobutylamines, a new class of central stimulants” (Związki przeciwdepresyjne: 3,3-difenylocyklobutyloaminy, nowa klasa stymulantów centralnego układu nerwowego” w publikacji Journal of Medicinal Chemistry. 3,3-DPCBA z początku opracowywane jako środek antydepresyjny, szybko zostało dostrzeżone spośród kilku badanych środków przez naukowców ze względu na efekty które pokrywały się z działaniem stymulantów.
Według badań, opublikowanych przez wcześniej wspomniany zespół w styczniu 1978, 3,3-DPCBA zdaje się nie tylko hamować wychwyt zwrotny serotoniny (SERT), dopaminy (DAT) oraz noradrenaliny (NET; czasem zwana norepinefryną), będąc przez to związkiem z grupy SNDRI (serotonin-norepinephrine-dopamine reuptake inhibitor – inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny, noradrenaliny i dopaminy) ale także powoduje wyrzut tych monoamin. Wychwyt zwrotny to mechanizm współdzielony przez wiele stymulantów. Wychwyt zwrotny pozwala na ponowne wykorzystanie neuroprzekaźnika prze neuron po jego poprzenim wykorzystaniu. W normalnym wypadku, bez wychwytu zwrotnego, neuroprzekaźnik po wykorzystaniu rozkładany jest przez m.in. monoooksydazę A (MAO-A), jednak w przypadku NDRI – inhibitora wychwytu zwrotnego dopaminy i noradrenaliny – nawet do 80% noradrenaliny oraz dopaminy jest wykorzystane ponownie, skutkując ekscytacją ośrodkowego układu nerwowego, czyli stymulacją.
Czytając dalszą część pracy opisującej profil farmakologiczny oraz bardziej szczegółówy opis działania 3,3-difenylocyklobutanaminy, możemy odkryć że zostały opracowane dwa proste analogi 3,3-DPCBA, które charakteryzują się o wiele większą mocą niż macierzysty zwiążek. Pierwszy z nich jest N-metylową pochodną, której pełna nazwa brzmi N-metylo-3,3-difenylocyklobutanamina i jest pochodną charakteryzującą się posiadaniem aminy drugorzędowej. Na podstawie dokładnych badań, przeprowadzonych na szczurach laboratoryjnych, badacze doszli do wniosku, że ta pochodna wywołuje stymulację kilkukrotnie silniejszą, niż 3,3-DPCBA. Drugi, równie niezbyt skomplikowany analog 3,3-DPCBA to N,N-dimetylo-3,3-difenylocyklobutanamina. Związek ten charakteryzuje się posiadaniem aminy trzeciorzędowej w strukturze i jest najsilniejszą przebadaną pochodną wszystkich opisanych w pracy środków bazujących na 3,3-difenylocyklobutylaminie.
Patrząc na strukturę 3,3-difenylocyklobutanaminy, można zauważyć skąd wynikają właściwości stymulujące tego związku. 3,3-DPCBA jest luźno powiązana z beta-fenylometamfetaminą, bardzo silną i długo działąjącą pochodną metamfetaminy. Wykazuje także swego rodzaju specyficzne podobieństwo do mało znanych stymulantów takich jak Fezolamina, czy Morphodrol. Związki te nie są objęte żadną kontrolą prawdą w większości krajów świata, a sama 3,3-difenylocyklobutanamina nie jest związkiem kontrolowanym w żadnym kraju na świecie. Wyjaśniałoby to więc zamiesaznie powstałe wokół tej substancji. Widmo bana wszystkch beta-ketonów, amfetamin oraz fenetylamin w Holandii zmusza sprzedawców i hurtowników do znalezieniu nowej, legalnej rodziny stymulantów – i wiele wskazuje na to, że 3,3-DPCBA może być jednym z nowych związków które znajdą się wkrótce na rynku.
Autor tekstu: horsii
