O-PCE – Działanie substancji, opis.

O-PCE to syntetyczny dysocjant z rodziny arylcykloheksylamin. Spotykany jest pod wieloma nazwami, i każda z nich jest poprawna – niektóre z nich to 2′-Oxo-PCE, Eticyklidon (ang. Eticyclidone) oraz 2-DCNEK (2-deschloro-N-etyloketamina).

Substancja ta spotykana jest najczęsciej pod postacią niewielkich, białych kryształków oraz proszku czy pudru. Co prawda rzadziej, ale wciąż, O-PCE można dostać także w formie tabletek czy kapsułek. Eticyklidon występuje z reguły w postaci chlorowodorku.

O-PCE jest pochodną deschloroketaminy (inne nazwy: DCK, O-PCM, 2’Oxo-PCM). Sama deschloroketamina od ketaminy różni się tylko brakiem atomu chloru w drugiej pozycji. O-PCE z kolei, dodatkowo do tego, przy atomie azotu posiada grupę etylową zamiast grupy metylowej.

W przeciwieństwie do ketaminy, lub takich dysocjantów jak PCP (fencyklidyna), istnieje bardzo mało badań naukowych poruszających temat O-PCE. Wynika to z faktu, iż w przeciwieństwie do wcześniej wymienionych związków, eticyklidon nie był opracowany przez żadną firmę czy koncern farmaceutyczny, jak miało to w przypadku chociażby ketaminy. O-PCE pojawiło się na rynku w połowie lat 2010., i przed tym czasem nie zostało nigdzie opisane w literaturze naukowej. O-PCE jest więc przykładem nowej substancji psychoaktywnej, zaprojektowanej specjalnie w celu naśladowania i/lub zastąpienia nielegalnych już środków. W ostatnich latach, O-PCE stało się powszechnie dostępne za pośrednictwem internetu, gdzie sprzedawany jest jako dysocjant do celów rekreacyjnych.

O-PCE, podobnie jak deschloroketamina jest pochodną która wywołuje o wiele silniejsze efekty – będące od 3.3 raza do nawet 4 razy mocniejsze od ketaminy, i około dwa razy dłużej trwające. Poza dysocjacją, , depersonalizacją, zniesieniem bólu i euforią fizyczną, eticyklidon wywołuje także efekty stymulujące – oczywiście nie tak intensywne jak tradycyjne stymulanty, lecz w porównaniu do innych dysocjantów potrafią one być umiarkowane, a większych dawkach dość silne.

Choć nie zostało to do tej pory dokładnie zbadane, powszechnie przypuszcza się, że działanie dysocjacyjne O-PCE opiera się na agoniźmie receptora NMDA. Blokowanie porów receptora NMDA jest odpowiedzialne za znieczulające, przeciwbólowe i pewnego rodzaju „psychodeliczne” działanie O-PCE. Blokowanie receptora NMDA wywołuje efekt znieczulenia poprzez zapobieganie sensytyzacji w neuronach – w uproszczeniu, działanie tej substancji zakłóca transmisję impulsów w rdzeniu kręgowym. Ponadto efekty stymulujące O-PCE wynikają najprawdopodobniej z powodu wychwytu zwrotnego dopaminy (DAT) i/lub noradrenaliny (NET).

Substancja ta może być zażywane na wiele sposobów: podanie oralne, donosowe, dożylne, palenie (waporyzacja) a nawet podanie doodbytnicze – wszystkie sprawdzają się w wypadku tej substancji. Najpopularniejszymi niewątpliwie są podania donosowe oraz oralne, z waporyzacją zaraz po nich.

Dawkowanie O-PCE podobne jest do dawkowani deschloroketaminy, i waha się w przedziale 5-35mg – w przypadku dolnej granicy jest to dawka bardzo niska, progowa, wywołująca tylko bardzo delikatne odczucia, z kolei górna granica to dawka powodująca już silne, intensywne doznania. Przy zażywaniu tej substancji należy zachować ostrożność większą niż w przypadku innych dysocjantów – z powodu występowania stymulacji, co nie jest cechą znacznej większości dysocjantów, osoby podatne na lęki oraz ataki paniki czy paranoje, a także osoby zaburzeniami psychiatrycznymi powinny mieć się na baczności. Powtarzane, wysokie dawki mogą wywołać uczucie lęku, psychozę oraz paranoje.

O-PCE jest substancją legalną w kilku krajach europy, w tym w Holandii, Republice Czeskiej, Francji, oraz także (co może zaskakiwać) w Polsce. Dzięki takiemu statusowi prawnemu, w internecie nie ma większych problemów z pozyskaniem eticyklidonu.