MXP – zamiennik MXE? Nie do końca
Krótko po tym, jak w 2013 w Wielkiej Brytanii w życie weszły przepisy delegalizujące wszystkie dysocjanty z rodziny arylcykloheksyloamin – w tym dobrze wszystkim znaną i uwielbiane MXE, na rynku szybko pojawiło się MXP, i równie szybko wielu vendorów zaczęło intensywnie reklamować MXP jako zamiennik dla co dopiero zbanowanego MXE. Okazuje się jednak, że poza tym iż obie te substancje należą do rodziny dysocjantów, to związki te nie mają ze sobą wiele wspólnego.
Metoksyfenidyna – bo tak brzmi pełna nazwa MXP – to syntetyczny dysocjant należący do rodziny diaryloetyloamin. Innymi, popularnymi dysocjantami należącymi do tej grupy są m.in. difenidyna (DPD) oraz efenidyna (EPD). Inne nazwy, pod jakimi można spotkać metoksyfenidynę to metoksydifenidyna, 2-MeO-difenidyna oraz MeOXP. Związek ten został opisany po raz pierwszy w literaturze naukowej w roku 1989 w kontekście bycia wykorzystanym jako potencjalny lek na urazy związane z neurotoksycznością substancji chemicznych. Wszystko wskazuje jednak że MXP nie zostało wykorzystane ani skomercjalizowane w tych celach, i obecnie MXP jest odnotowywane głównie jako rekreacyjna substancja psychoaktywna.
Dlaczego MXP nie ma nic wspólnego z MXE? Skrótowa nazwa tej substancji może być myląca dla wielu użytkowników, są w końcu do siebie dość podobne – MXE, MXP. Jednak te związki należą do zupełnie innych klas chemicznych. MXE należy do rodziny arylcykloheksyloamin, współdzieląc kluczową część swojej struktury z takimi związkami jak ketamina czy PCP. MXP z kolei należy do rodziny diaryloetyloamin, z których najpopularniejsze to m.in. wcześniej wspomniana difenidyna. To prawda, że oba te związki są dysocjantami, jednak poza tym, nie mają one zbyt wielu wspólnych cech. Nie przeszkadzało to jednak sprzedawcom w reklamowaniu MXP jako zamiennika MXE tylko dlatego, że substancje te nazywają się podobnie.
Działanie MXP opiera się na agoniźmie receptora NMDA. Receptory NMDA umożliwiają przekazywanie sygnałów elektrycznych między neuronami w mózgu i kręgosłupie. Aby sygnały mogły przejść dalej, receptor musi być otwarty. Środki dysocjacyjne takie jak MXP zamykają receptory NMDA, blokując je. To odłączenie neuronów prowadzi do efektów psychoaktywnych współdzielonych przez większość dysocjantów rekreacyjnych, takich jak utrata czucia, dysocjacja, uczucie oderwania od rzeczywistości, czy doznania podobne do ketaminowego „k-hole”. Chociaż nie zostało to formalnie zbadane, uczucie fizycznej i emocjonalnej euforii, o którym opowiada wielu użytkowników tej substancji, sugeruje, że MXP również działać jako inhibitor wychwytu zwrotnego dopaminy i / lub noradrenaliny.
Headspace jaki wywołuje ta substancja jest opisywany jako euforyczny, oraz mniej chaotyczny w porównaniu do ketaminy. Dezorientacja, zmieszanie i dysforia mogą występować przy stosowaniu wyższych dawek. Najczęściej spotykaną drogą podania MXP jest podanie donosowe oraz doustne. Odnotowano także przypadki palenia (waporyzacji) MXP, jest to jednak o wiele mniej popularna metoda. W przypadku podania donosowego, działanie MXP utrzymuje się 2-4 godziny, a w przypadku podania doustnego może trwać do 5-6 godzin. Podobnie jak w przypadku innych diaryloetyloamin, działanie metoksyfenidyny rozpoczyna się znacznie szybciej i trwa znacznie krócej jeśli substancja jest waporyzowana. Ponadto, w przypadku waporyzacji, wymagane jest zaledwie 20 – 50 % typowej dawki doustnej. Doustne dawki MXP mieszczą się w przedziale 50 – 150 mg.
Efekty jakie może wywoływać metoksyfenidyna, to:
– Dysocjacja
– Derealizacja
– Euforia fizyczna, oraz euforia psychiczna – Przy niższych i umiarkowanych dawkach ta substancja wywołuje euforię którą można opisać jako uczucie fizycznego komfortu, ciepła i przyjemności, które rozprzestrzenia się po całym ciele, trochę podobne do klasycznych euforyków. Jednak po zwiększeniu dawek, euforia zanika i ustępuje miejsca wszechstronnej dysocjacji i oderwaniu od rzeczywistości.
– Uśmierzenie bólu – ten efekt występuje ze względu na silny antagonizm receptora NMDA.
– Depersonalizacja
– Spowolnienie myśli, problemy z zebraniem myśli
– Lepszy odbiór muzyki
– Myślenie introspektywne
– Stymulacja, delikatne pobudzenie
– Halucynacje przy otwartych oczach (OEV)
– Halucynacje przy zamkniętych oczach (CEV)
Autor tekstu: horsii
