3-Metylo-PCP to syntetyczna substancja psychoaktywna z bogatej rodziny arylcykloheksylamin (arylcykloalkiloamin), która niedawno pojawiła się na rynku research chemicals. Czy warto posiadać 3-Metylo-PCP w swoim laboratorium? Jakie mogą być wyniki badań nad 3-Metylo-PCP? Na to, oraz na inne pytania odpowiemy w tym artykule.
3-Metylo-PCP to syntetyczny dysocjant, należący do tej samej rodziny co DCK (deschloroketamina), 3-MeO-PCE (metoksyeticyklidyna), MXE (Metoksetamina) czy O-PCE (Eticyklidynon). 3-Metylo-PCP jest dość prostą pochodną PCP, w którym na pierścień benzenu dodano substytucję w postaci grupy metylowej na trzeciej pozycji. Poza tym, żadnych innych różnic nie ma – należy jednak pamiętać że czasami nawet najmniejsze zmiany w strukturze cząsteczki potrafią wywołać nieprzewidywalne zmiany które mogą sprawić, że nowa substancja będzie drastycznie się różnić od oryginału.
3-Metylo-PCP spotkać można ukrywające się pod kilkoma, podobnymi do siebie nazwami:
– 3-methyl-phencyclidyne
– 3′-Methyl-PCP
– meta-Methyl-PCP
– 3-Me-PCP
– 1-[1-(3-methylphenyl)cyclohexyl]piperidine
Substancja ta po raz pierwszy została zsyntezowana i pobieżnie, wstępnie opisana w latach 60. XX wieku w trakcie badań nad pochodnymi PCP – ciekawostką jest to, że efektem tych kilkuletnich badań prowadzonych przez firmę Parke-Davis była ketamina, która okazała się o wiele przydatniejsza dla lekarzy w porównaniu do fencyklidyny, po której pacjenci byli zbyt odurzeni. Jednak w latach 60. nikomu nie przyszło na myśl próbować zażywać 3-metylo-PCP, i opis tej substancji w dokumentacji był bardzo krótki, opisano tylko jej właściwości takie jak temperatura topnienia i tym podobne, i nie zanotowano niczego o efektach farmakologicznych. Następnie, na wiele lat zapomniano o 3-Metylo-PCP. Nikt o tej substancji nie pamiętał, dopóki nie pojawiła się w sklepach internetowych we wczesnych latach 2020., choć popularne zaczęło robić się dopiero po roku 2023. 3-Metylo-PCP jest dysocjantem który nie wywołuje znacznej stymulacji, w przeciwieństwie do niektórych pochodnych PCE (3-MeO, 3-HO, 3-Me). Dysocjacja którą powoduje ten związek jest „czysta” Dawki tej substancji wahają się w przedziale 10-20 miligramów, i utrzymują się mniej-więcej tyle samo, co takie pochodne jak 3-MeO-PCP. Z opisów jakie można znaleźć w sieci, wynika że substancja ta jest podobna do 3-MeO-PCP i 3-HO-PCP, będąc czymś „pomiędzy” tymi dwoma, jeśli chodzi o efekty, jakie wywołuje. Taka charakterystyka sprawia, że 3-Metylo-PCP staje się atrakcyjną pozycją dla badaczy.
Oto efekty, jakie może wywołać:
– Dysocjacja
– Derealizacja
– Euforia fizyczna
– Uśmierzenie bólu – ten efekt występuje ze względu na silny antagonizm receptora NMDA.
– Spontaniczne doznania fizyczne – doznanie to można opisać jako euforyczną „aktywację” zakończeń nerwowych w całym ciele.
– Depersonalizacja
– Stymulacja – 3-metylo-PCP wywołuje delikatną stymulację, podobną do tej którą wywołują takie dysocjanty jak DCK, czy 3-HO-PCP. Nie jest to stymulacja tak mocna jak w przypadku na przykład 3-MeO-PCP czy O-PCE.
– Euforia – Przy niższych i umiarkowanych dawkach 3-Metylo-PCP, euforię można opisać jako uczucie fizycznego komfortu, ciepła i euforii, które rozprzestrzenia się po całym ciele, trochę podobne do klasycznych euforyków. Jednak po zwiększeniu dawek, euforia zanika i ustępuje miejsca wszechstronnej dysocjacji i oderwaniu od rzeczywistości.
– Zwiększone tętno – choć to rzadko spotykany efekt, to nieprzyjemnie zwiększone tętno może występować przy wysokich dawkach, efekt ten nie jest raczej zauważalny przy niskich i umiarkowanych dawkach.
– Mania – zagrożenie takie występuje głównie przy zażywaniu dużych dawek, przez użytkowników bez doświadczenia.
– Psychozy i urojenia – Choć występuje bardz rzadko, może dojść do wystąpienia urojeń, czy psychoz. Z reguły ryzyko wystąpienia tego efektu tyczy się wysokich dawek i długotrwałego zażywania.
– Lepszy odbiór muzyki
– Halucynacje przy otwartych oczach (OEV)
– Halucynacje przy zamkniętych oczach (CEV)
Autor tekstu: horsii
