4-fluoroamfetamina to syntetyczny stymulant-empatogen będący jedną z ciekawszych fluoroamfetamin. 4-FA, nazywana także czasami 4-FMP, para-fluoroamfetamina (p-FA) oraz „Flux” to związek, który wywołuje unikalny miks efektów entaktogennych i stymulujących. Jest izomerem pozycjonalnym 2-FA (2-fluoroamfetamina) oraz 3-FA (3-fluoroamfetamina) w porównaniu do których pod kątem wywoływanych efektów jest substancją o wiele bardziej zrównoważoną.
4-fluoroamfetamina ma dość długą historię. Prawdopodobnie po raz pierwszy raz została zsyntezowana w latach 50. XX wieku, obok związków takich jak 4-MA (4-metyloamfetamina; „Aptrol”) jako związek służący do lepszego zbadania działania neuroprzekaźników monoaminowych. Były to wczesne stadia badań nad halogenowanymi pochodnymi amfetamin. Następnie, była ona badana pod względem neurotoksyczności w porównaniu do 4-CA, którą z początku planowano stosować jako antydepresant, ale cele te zostały porzucone gdy odkryto jak szkodliwa 4-CA. 4-FA bowiem, mimo tego że jest blisko spokrewniona z innymi halogenowanymi amfetaminami, takimi jak 4-BA (pBA; 4-bromoamfetamina), 4-IA (pIA; 4-jodoamfetamina), 4-CA (pCA; 4-chloroamfetamina), to w przeciwieństwie do nich, nie jest związkiem wysoce neurotoksycznymi. Wynika to prawdopodobnie z tego, że 4-fluoroamfetamina nie może być zmetabolizowana przez ludzki organizm w taki sposób, jak inne pochodne amfetaminy. Poza laboratoria badawcze 4-fluoroamfetamina wyszła w połowie lat 2000., kiedy pojawiła się na rynku research chemicals m.in. w Europie oraz w Izraelu. 4-FA była sprzedawana jako alternatywa dla związków takich jak MDMA czy amfetamina. W 2017 roku 4-FA została zdelegalizowana w Holandii, a niedługo później w innych krajach europy oraz świata. Obecnie 4-FA pozostaje legalną w niewielkiej ilości państw.
Jak wygląda farmakologia 4-FA oraz jakie efekty wywołuje? 4-Fluoroamfetamina działa jako środek uwalniający neuroprzekaźniki, oraz jako inhibitor wychwytu zwrotnego dopaminy, serotoniny i noradrenaliny, wywołując stymulujące efekty podobne do amfetaminy w niższych dawkach i euforyczne, entaktogenne efekty podobne do MDMA w dawkach powyżej około 100 mg. Mechanizm działania 4-FA skutecznie zwiększa poziom neuroprzekaźników: noradrenaliny, dopaminy i serotoniny w wyższych dawkach w mózgu poprzez wiązanie się i częściowe blokowanie białek transportujących, które normalnie usuwają te monoaminy z szczeliny synaptycznej. Pozwala to na gromadzenie się dopaminy, noradrenaliny i serotoniny w mózgu, co skutkuje efektami stymulującymi, euforycznymi i empatogennymi.
Wiele osób opisuje efekty wywoływane przez jako mieszaninę efektów znanych z empatogenów i entaktogenów takich jak MDMA, oraz ze stymulantów takich jak amfetamina. Czas całego doświadczenia wynosi około 6-8 godzin, z zaznaczeniem, że przez kilka godzin po doświadczeniu może występować bezsenność oraz delikatna stymulacja w tle. Pierwsze trzy do czterech godzin działania 4-FA wykazują wyraźne efekty empatogenne, opisywane jako przypominające MDMA i podobne substance, z tą różnicą, iż są trochę mniej intensywne. Istnieją podejrzenia, że koreluje to z czasem w którym 4-fluoroamfetamina promuje uwalnianie serotoniny (oprócz dopaminy i noradrenaliny). Po tej pierwszej fazie doświadczenia efekt przechodzi w typową stymulację która może przypominać tą z amfetaminy lub pokrewnych stymulantów o podobnym działaniu, która utrzymuje się aż do końca doświadczenia. Dawkowanie 4-Fluoroamfetaminy mieści się w przedziale 50 – 150 mg, gdzie 50-75 mg to dawka niska, a 150 mg to dawka wysoka.
Toksyczność i szkodliwość 4-FA nie zostały dokładnie zbadane, istnieją jednak doniesienia które sugerują że istnieje ryzyko ostrej toksyczności sercowo-naczyniowej. Niektóre osoby w Holandii, stosujące jedynie umiarkowane dawki, zmarły z powodu zatrzymania akcji serca lub doznały poważnego uszkodzenia mózgu w wyniku udaru. Mechanizm tej ostrej toksyczności nie jest jeszcze znany, ale wydaje się, że udar zaczyna się jako intensywny ból głowy lub nawet atak migreny, który powoli się pogarsza.
Autor tekstu: horsii
