2-aminoindan (2-AI; 2-aminoindane; AM-48) to dość zapomniana, nietypowa w budowie, interesująca pochodna amfetaminy. Co ciekawsze, mimo bycia odnotowaną jako substancja psychoaktywna po raz pierwszy już wiele, wiele lat temu, związek ten jest wciąż legalny w Polsce, i jest dostępny do kupna, nawet nie jako szarostrefowy research chemical – ale można ten środek kupić za pośrednictwem prawdziwych sklepów oferujących odczynniki chemiczne przeznaczone do syntez czy faktycznych zastosowań laboratoryjnych. Nazwa 2-AI w nomenklaturze IUPAC to 2,3-Dihydro-1H-inden-2-amina.
Pierwotnie, syntetyczne pochodne aminoindanu zostały opracowane w kontekście leków przeciw parkinsonizmowi jako pochodne metabolitu jednego z leków z tej grupy – rasagiliny. Ich rola była jednak dużo większa, albwiem miały one mieć zastosowanie jako narzędzie do stosowania w trakcie psychoterapii. Zgony związane z ich toksycznym działaniem obserwowano zarówno w laboratorium w badaniach na zwierzętach, jak i w warunkach klinicznych, i były to zgony spowodowane przedawkowaniami, z reguły celowymi, wywołanymi aby ustalić takie wartości jak LD50, oraz móc opracować szczegółowe dawkowanie. Po opracowaniu 2-Aminoindanu jednak, wszystko wskazuje na to iż firmy farmaceutyczne stojące za tym związkiem go porzuciły, i skupiły się na innych pochodnych aminoindanu.
2-Aminoindan jest ustabilizowanym, „usztywnionym” strukturalnie analogiem amfetaminy, w którym do alfa-metylu dodano kolejny atom węgla, a całość tego fragmentu przytwierdzono z powrotem do benzenu, tworząc pierścień pięciowęglowy, a z całej struktury tworząc pochodną indanu. Co ciekawe, nie jest to jedyna pochodna amfetaminy bazująca na 2-aminoindane inne z nich – te co popularniejsze to MDAI, MDMAI (aminoindanowa pochodna MDMA), MEAI („Chaperon”), NM-2-AI (N-metylo-2AI) (MAI, „AM-80”) CZY MMAI. 2-AI wykazuje podobieństwo do podobnie scyklizowanych pochodnych amfetaminy, takich jak 2-AT (2-aminotetralina) oraz 2-AD (2-aminodylina).
2-AI najprawdopodobniej działa zarówno jako środek uwalniający dopaminę, jak i noradrenalinę. Oznacza to, że skutecznie zwiększa poziom neuroprzekaźników noradrenaliny i dopaminy w mózgu poprzez wiązanie się i częściowe blokowanie białek transportujących, które normalnie usuwają te monoaminy z szczeliny synaptycznej. Umożliwia to gromadzenie się dopaminy i noradrenaliny w mózgu, co skutkuje efektami stymulującymi i euforycznymi. 2-Aminoindan jest także selektywnym substratem dla transportera dopaminy (DAT – dopamine transporter) oraz noradrenaliny (NET – norepinephrine transporter; noradrenalina czasem bywa nazywana norepinefryną).
W testach na zwierzętach, przeprowadzonych przez oryginalny zespół badaczy którego zadaniem było opracowanie 2-AI, związek ten wywoływał znaczną stymulację lokomotoryczną u zwierząt, oraz częściowo był w stanie substytuować amfetaminę w trakcie testów z użyciem szczurów, które zostały wytresowane tak, aby rozróżniać amfetaminę od innych substancji nie wykazujących takiego działania jak amfetamina. Ze względu na brak badań dotyczących działania tej substancji na ludzi, wszystkie dyskusje dotyczące jej farmakologii opierają się wyłącznie na jej strukturze i subiektywnych podobieństwach do innych stymulantów, takich jak amfetamina, i podobne.
Pod względem porównania do amfetaminy, 2-aminoindan jest substancją wywołującą znacznie słabszą stymulację. Mimo tego, jest ona wciąż zdecydowanie intensywniejsza niż pobudzenie wywoływane przez np. metylofenidat. Dawki 2-Aminoindanu zdają się wahać w przedziale 10-50 miligramów w przypadku zażycia oralnego. Czas działania 2-AI jest znacznie krótszy niż amfetaminy, i wynosi od jednej do dwóch godzin. Pierwsze efekty po zażyciu 2-AI widoczne są w przeciągu 10-20 minut.
Wszystko wskazuje na to, że toksyczność i długoterminowe skutki zdrowotne rekreacyjnego stosowania 2-AI nie zostały zbadane w żadnym kontekście naukowym, a dokładna dawka toksyczna nie jest znana. Wynika to z faktu, że 2-AI ma bardzo niewielką historię stosowania przez ludzi. Anegdotalne informacje od osób, które próbowały 2-AI w społeczności sugerują, że nie wydaje się, aby istniały jakiekolwiek negatywne skutki zdrowotne przypisywane po prostu próbowaniu tego środka w niskich lub umiarkowanych dawkach, i stosowaniu go rzadko.
Autor tekstu: horsii
